35.

'Tom, haast je.' Liv wachtte in de gang op Tom, ze voelde zich ongemakkelijk door de situatie. Over een uur zouden ze het vliegtuig nemen naar L.A., of dat is toch wat Liv dacht dat ze gingen doen maar Tom had andere plannen. 'Ik ben er al.' Tom grijnsde breed en sleurde de koffers de trap af. Het ouderlijk huis was leeg nu, klaar om verkocht te worden. Liv had gemengde gevoelens over dit vertrek, ze had zoveel herrieneringen aan dit huis, herinneringen die overschaduwd werden door het nieuws van haar adoptie. Het liefst van al wilde Liv de gebeurtenissen van de laatste dagen vergeten en deleten. De dood van haar ouders kon ze nog accepteren, dat was iets wat ze zou kunnen verwerken maar het feit dat haar hele familie haar voorgelogen had, kon ze niet zomaar vergeten. 'Ik ben zo terug.' mompelde Liv waarna ze de trap op liep naar haar slaapkamer, haar voormalige slaapkamer want nu was het niets meer dan een lege ruimte. Met tranen in haar ogen keek de brunnete voor een laatste keer naar haar slaapkamer, er kwamen verschillende gevoelens in haar op. Gemis, verdriet, pijn maar ook liefde en vriendschap. Zonder het te beseffen, liep Liv naar de nis in haar slaapkamer. Dit was haar lievelingsplaats in het hele huis, haar eigen plaats. Ze ging in de nis zitten en zuchtte, het meest van al zou ze dit missen, het uitzicht vanuit het grote raam. Op deze plaats voelde ze zich weer een klein en breekbaar meisje, het voelde alsof ze terug de tijd in ging.
'Sweetie?' Tom kwam voorzichtig de kamer in en liep met grote stappen naar Liv toe toen hij de tranen in haar ogen zag. 'Heyla, wat is er?' vroeg hij zacht terwijl hij zijn armen om Liv haar middel sloeg. Ele keer als tom haar zo zag, brak zijn hart. Het deed hem onwillekeurig denken aan wat er zou gebeuren als ze het te weten zou komen over zijn plan met David. 'Niets.' glimlachte half doorheen haar tranen, ze wilde zich sterk houden tegenover Tom. 'Kom, we gaan voor we de vlucht missen.' Liv liet Tom los en keek nog voor een laatste keer rond, dit was het dan... Na vandaag zou ze hier niet meer terugkomen, nooit meer. Ze had gisteren afscheid van Chloe genomen, een afscheid dat beide meisjes zwaar viel. Hoewel ze er zeker van waren dat ze elkaar nog vaak zouden zien, wisten ze ook dat alles anders zou zijn. Ze zouden elkaar niet meer als zussen zien want dat waren ze niet meer. Van de rest van de famille wou Liv geen afscheid nemen, dat vond ze niet nodig. Ze had met niemand een band gehad, alleen met haar oma maar doe had haar belogen dus daar moest ze al helemaal niets van hebben. 'klaar?' Tom had ondertussen alle koffers in de taxi gezet zodat ze kobden vertrekken. Liv knikte en stapte in nadat ze alles gesloten had, zonder het huis een laatste blik te gunnen gaf ze teken dat dr chauffeur mocht vertrekken. 'Eindelijk naar huis.' zuchtte Liv opgelucht. Ze wist duidelijk nog niets van Tom zijn plannen....