OO7

Ik zie de wolf dichterbij komen en ik een beetje achteruit te wankelen. Dan als hij neerzakt snap ik het niet. Een wolf gaat plots liggen? Ik had echt even zin om hem wakker te schreeuwen van 'Ik ben een vampier hoor, halloooo' alleen doe ik het niet. Ik dacht het, maar deed het niet. Zo graag wou ik nou ook weer niet dood. De zon brandde op mijn fel en de zon leek alsmaar feller te worden. Ik probeer me om te draaien en weg te lopen, het duister in. Maar zodra ik een stap zet zak ik op de grond. Alles deed pijn, mijn benen, mijn armen. Mijn hoofd leek elk moment te kunnen ontploffen. Ik lag nog steeds in het gras, in de zon. En kon me haast niet meer bewegen. Ik kreun even van de pijn. Nog langer dan dit en de pijn zal onverdragelijk worden. Ik krimp in elkaar op de hoop dat het iets minder pijn zou doen. Maar het hielp niet. Mijn ogen had ik stijf dichtgeknepen en ik probeerde mezelf onder controle te houden. De zon werd steeds feller en steeds pijnlijker. Ik schreeuwde van pijn. De stralen trokken over mijn hele lichaam heen, ze zetten mijn hele huid in de fik. Nu kon de wolf me goed doden, kom dan. Kom dan, herhaalde ik steeds in mijn hoofd. Dan maar een snelle dood. Ik lag hopeloos op de grond en hoopte dat iemand me zou missen en me zou komen helpen. Ik had teveel pijn om een noodkreet naar de andere vampieren te sturen. Plots vroeg ik me nog iets af, zou de wolf er nog zijn? Ik bedoel, ik hoor helemaal niks? Ik ben nog een levende dode. Ik kon nu ook niet weten of hij er nog was, het enige wat ik hoorde was het borrelen van mijn huid. Nog even en ik zou er echt aangaan.