OO5.

Ik was bijna weggezonken in een lichte slaap tot ik geritsel hoorde. Het rook hier vies, naar.. Een weerwolf. Ik open mijn ogen en kijk of ik wat zie, zodra ik hem zie schiet ik met een lichte gil overeind. En loop naar achter ''Wat moet je?'' vraag ik dreigend. Ik hield er niet van om bekeken te worden, ik voel me dan.. Nou ja, dat valt niet uit te leggen. Ik had geen zin om nu heel kwaardaardig te zijn, ik bedoel, zolang hij me niks aan doet heb ik geen reden om boos te worden. Al had ik best zin in een gevecht. Of een achtervolging, maar ik wou eerst zien wat hij zou doen. Vampieren hadden een speciale kracht, sommige konden gedachtenslezen, anderen konder een bescherming voor de ander bieden. Ik kon met mijn ogen je pijn laten voelen, of alles wat ik maar wil. Maar soms hebben weerwolven ook een kracht, dat gebeurd niet vaak maar soms hebben ze het. En dan zijn ze sterker dan ons. De weerwolven zijn kwa sterkheid wel wat sterker dan ons. Maar aangezien ik helemaal geen kracht heb, zijn hun ontzettend sterk. Ik hield mijn blik op de jongen gericht en hield goed in de gaten wat hij wou doen, of dit mijn dood kon betekenen of niet. Op het moment wist ik het niet, ik wist nou niet wat ik van hem moest denken. Op de èèn of andere manier voelde hij half als een bedreiging, maar ook weer niet. Stiekem hoopde ik dat dit op een gevecht of iets uit zou lopen. Ik had dat gemist. En dan niet dat we elkaar doden, maar gewoon. Kijken wie.. Sterker is. Ja hij is sterker, maar ik wil weten hoe dat bij weerwolven werkt als ik mijn kracht uitprobeer. Maar het schijnt dat als weerwolven zich er heel erg tegen verzetten dat het wat minder is. Maar ik zou dan wel willen weten wat hij zou doen. Plotseling voelde ik dat de zon nog feller werd dan het al was. Ik kon niet tegen dit soort zon, dat andere kon nog wel. Ik kromp een beetje in elkaar maar probeerde me te beheersen. Ondertussen probeerde ik ook de jongen in de gaten te blijven houden, wat wel erg moeilijk werd.