Let the walls break down (atl) 14

Ineens stopt hij met porren. "Kijk, het sneeuwt." We doen onze jas aan, lopen meteen naar buiten in de sneeuw. "De sneeuw in je haar maakt je engelachtig." lacht Jack. "En jij lijkt op een duivel." lach ik. "Ik zal je nog eens een compliment geven." lacht hij. "Het was een grapje. Je lijkt ook op een engel. Je bent mijn engel." Met mijn armen open loop ik naar hem toe en knuffel hem. "En jij bent de mijne, voor altijd." zegt hij zachtjes terwijl hij me ook knuffelt. "Ik hoor een slow-nummer." merkt hij op na enkele minuten zwijgen en begint me heen en weer te wiegen. Voor ik het besef neemt hij mijn hand en draait me rond. Dan begint hij te dansen met mij. "Vraag jij altijd zo een meisje ten dans?" lach ik. "Ze hebben me altijd gezegd dat je moet origineel zijn. Mijn manier om een meisje ten dans vragen: niets zeggen, op een onverwacht moment haar hand nemen, haar draaien en gewoon dansen." lacht hij. Ik kijk hem serieus aan. "Grapje, ik vond het zo raar om te vragen 'mag ik deze dans van u?' dus dan neem ik je gewoon vast en begin te dansen." verduidelijkt hij.

Als we het liedje afgedanst hebben stel ik voor terug naar binnen te gaan. "Brr, het is koud." Ik ga meteen naar de verwarming en houd er mijn handen boven. "Ik zal je verwarmen." lacht Jack en knuffelt me van achter mij.

Als ik weer wat warm heb gaan we beiden op mijn bed liggen en kijken wat tv. "Gaan we nog eens dansen?" vraagt Jack wanneer er net een liedje begint en het pauze is op de tv. Ik zucht. "Alsjeblieft?" Hij kijkt me met puppy-ogen aan, knippert nog eens extra met zijn ogen en vouwt zijn handen alsof hij aan het bidden is. "Oké, jij je zin." We staan beiden op en dansen nog enkele liedjes. De film was toch niet zo leuk en we hebben genoeg plezier door alleen al te dansen.

Tot half 6 in de ochtend houdt Jack me wakker. Daarna laten we ons moe op mijn bed vallen en slapen al na enkele minuten. Tegen de middag word ik wakker door al het licht dat binnen in mijn kamer schijnt. Dat is het nadeel als je vergeet je gordijnen dicht te doen. Ik draai me om en voel meteen dat er nog iemand in mijn bed ligt. Heel even dacht ik eraan te gillen maar dan komt het in me op dat het Jack is die (alweer) bij mij in bed is in slaap gevallen. Ik leg me knus tegen hem en probeer weer in slaap te vallen. "Ligt het goed?" vraagt Jack lachend en half slapend. "Uhu, ik wil nog slapen maar er is teveel licht." mompel ik. "Misschien kan het helpen als je je ogen sluit." lacht hij. Ik voel hem bewegen en enkele seconden later is hij uit bed. "Hé, ik lag net goed." Lachend hoor ik hem door mijn kamer sloffen en niet veel later ligt hij weer naast mij. Hij heeft de gordijnen dicht gedaan. "Je bent gek en raar maar lief." Ik leg me weer op hem en val weer in slaap maar niet voor lang.

"Opstaan!" Er wordt op mijn deur geklopt. Peyton loopt weer de gang af om iedereen wakker te maken die tot nu toe lag te slapen. Als ik uit mijn bed ben en me uitrek komt Jack mijn kamer binnen. "Ah, je bent wakker. Sorry dat ik niet wachtte tot je wakker was maar je bleef maar slapen en ik lag al lange tijd wakker." verontschuldigt hij zich. "Oh, nu ben ik heel boos op jou hoor." zeg ik sarcastisch. "Ga je dat ook nog steeds zo sarcastisch zeggen als ik je het nieuws meldt dat je waarschijnlijk wel al weet maar ik vind dat ik je er toch nog maar van op de hoogte moet brengen want ik wil niet dat het als een bom inslaat wanneer het zover is. Ik wil je niet zien ineenstorten ofzo, toch niet op het moment waarop gebeurd wat ik je ga vertellen. Snap je?" Verbaasd kijk ik hem nog aan. Verstaat die jongen zichzelf nog?