Vriendschap?

Ik kijk omhoog en kijk in dezelfde donkerblauwe ogen als gisteravond. Een rilling trekt over mijn rug heen. Mijn hand begon te zweten rondom het mes, ik wou het mes in hem steken maar, iets hield me tegen. Na een paar minuten gewoon in zijn ogen gekeken te hebben besluit ik iets te doen. Ik besloot dat ik toch met het mes in hem probeer te steken. Mijn hand schoot naar voren en ik probeerde hem te raken. Hij greep mijn pols vast en dwong me in zijn ogen te kijken. Hij zei dan nog steeks niks, maar het leek wel alsof.. Het in mijn gedachtens zat, dat ik hem aan moest kijken. Zijn hand omklemde zich steeds strakker om mijn pols. Ik keek hem aan en hoopde dat hij me los zou laten. Na een paar minuten begon mijn pols pijn te doen, ''Laat me los..'' Stamelde ik. Hij keek me nog steeds aan met die kille blik. Plots trok hij me naar beneden. Ik belande met een plof op de grond. Nu was hij nog groter dan hij al was. ''W-wat moet je van me?'' Ik probeer op te staan en het lukte. Nu was ik nog steeds kleiner, maar ik voelde me al iets moediger. Hij zei nog steeds niet, maar het was wel zeker dat hij iets van plan was. Nog steeds in zijn ogen kijkend probeer ik me omtedraaien van de tafel af, een andere richting op. Ik probeerde langzaam achteruit te lopen maar hij liep met me mee. Dan word ik het zat. ''Gast wat moet je nou van me?'' schreeuw ik half. Hij begon te glimlachen, alsof hij het leuk vond om mij te irriteren. Zijn glimlach was geweldig, het leek wel alsof, die glimlach mij in zijn macht had. Ik probeerde weg te kijken maar ik voelde al een verlanging naar die glimlach. Ik keek hem weer aan en kon er niks aan doen dat ik zelf ook moest glimlachen. Maar nu werd de stilte ook irritant. ''Wie ben je?'' Een stilte van een minuut. ''Wat denk je?'' antwoorde hij. Hij had een zware stem, wat ik dus ongelovelijk sexy vond. Bij zijn stem te horen smolt ik bijna weg. ''Eh.. Hoe moet ik dat nou weer weten?'' Ik glimlach.