Hoofdstuk25 Fien Waren

Waarom begreep hij niet, waarom kon hij niet begrijpen dat het niet zou kunnen. Dat ons niet zou kunnen! Na deze drie weken zien we elkaar misschien nooit meer terug. Hij woont vast ergens in Limburg en ik , Ik woon in Twente, echt zo'n plek waar niemand wil wonen.
Ik liep de kamer binnen en toen ik, Iris en Nils met elkaar bezig zag liep ik weer weg. Ik liep naar beneden en zag dat Daan samen met Rein en Meriam bij het zwembad zit en ik loop langs Daan zonder hem aan te kijken en ga aan de andere kant van Meriam zitten. Ze kijkt me vragend aan en gaat daarna weer in haar oude houding zitten, in de zon. Ik snap wel , waarom Iris haar niet mag en eerlijk gezegd geloof ik wel dat ze haar heeft geslagen. Iris wil er niks over zeggen en ik heb dit dan ook van Eline, zij is echt een schat! Ik voel dat ik word aangekeken en de grootste fout in deze minuut, kijken wie er kijkt. Natuurlijk had Daan zijn ogen groot op mij gericht. Hij deed alles in mij tekeer gaan. "Meriam, wij moeten nog iets doen.", zegt Rein en hij staat op. Meriam trekt een oog open en dan staat zij ook op. Nee, alsjeblieft, blijf heir. Als ik dat kon zeggen hea. Het is een aardig tijdje stil en geen van ons is verschoven, heeft een geluidje gemaakt. "Waar woon je eigenlijk?", vraagt Daan en ik kijk zijn richting op. "Twente.", zeg ik en draai mijn hoofd weer naar het zwembad. Dan verschuift Daan zicht dichter bij me. "Je maakt een grapje zeker!", zegt hij en ik kijk hem met gespleten ogen aan. "Waarom zou ik daar een grapje over maken?"