Verward.

Daar lag ik dan. Lang kijkend naar zijn ogen, zijn ogen waren donker. Maar ook wel mooi. Ze trokken me aan. Een mens met gezond verstand zou nu proberen te ontsnappen.. Maar wat ik doe? Slap liggend kijkend naar zijn ogen. Hij leek op een mens. Ik begon te twijfelen of het niet gewoon een mens is. Na een paar minuten stil gelegen te hebben besluit ik iets te zeggen. ''Ehmm.. Wil je van me af gaan?'' Hij knikte en ging van me af. Ik schoot in een seconde overeind en stapte naar binnen. Snel deed ik de glazen deur dicht en draaide hem op slot. Nu kon ik hem goed bestuderen, ik schakelde snel de buitenlichten aan en bekeek hem. Hij was knap, dat moest ik toegeven. Hij had lichtbruin haar en donkerblauwe ogen. We stonden elkaar maar aan te kijken, alsof we ergens op wachtten. Iets wat misschien niet kwam. Plotseling schoot hij naar voren tegen het raam aan. Ik gilde en viel naar achter. Snel probeerde ik weer overeind te komen, maar hij was weg. Weg in de duisternis. Ik laat me waar meer naar achteren zakken en kijk naar het plafond. Nadenkend over wat er net allemaal is gebeurd. Hij was best angstaanjagend, maar ook weer niet. Ik was verward, verward van alles. Was hij nou een mens of niet? Aan de ene kant wel, want hij leek op een mens.. Maar hij was ook heel snel en sterk. En zo snel is niet menselijk. Hoe meer ik erbij nadacht, hoe meer me opviel. Zijn handen waren koud. Ijskoud. Ik had wel eens iets over vampieren gelezen. Maar die hadden rode ogen? En hij niet. Misschien omdat hij niet dorstig was? Of het was een ander wezen. Maar hier lijkt hij het meeste op toch? Eigenlijk wist ik al niet meer precies hoe hij eruit zag. Het leek allemaal net een droom.. Of een nachtmerrie. Maar dat wist ik niet precies. Ik besluit maar te gaan slapen. Snel sta ik op en loop naar de bank. Ik laat me op de bank vallen en val in een onrustige slaap.