H60

Als ik me omdraai zie ik ze. Aryen en Metsa. Ze vechten alsof ze anders dood zullen gaan, wat waarschijnlijk wel waar is want ze zien er uit alsof ze de ander bij de geringste kans zullen doden. Vol paniek en te verbaast om iets te doen kijk ik toe. Ik zie hoe Aryen rond Metsa cirkelt met Blueä, een draak die vele malen groter is dan Sorcha. Maar Metsa is sneller, hij schiet een grote hoeveelheid zwarte bollen naar Aryen toe, en af en toe moet ik ze ontwijken omdat ze ook mijn kant op komen. En af en toe raken de zwarte bollen. Telkens opnieuw zie ik dan Aryen in elkaar duiken op Blueä en Blueä zelf van pijn en schrik brullen. Maar Aryen slaat ook terug. Blueä vuurt grote hoeveelheden vuur af, en dat kan Sorcha nog niet. Aryen laat bomen om de openplek Metsa vangen met hun takken, maar Metsa rukt ze telkens weer kapot met mijn armen of hakt ze af met zijn zwaard. Hij is gewoon te sterk om te verslaan.
Wat kan ik doen?
Ik kan ze geen van bijde tegenhouden, tenzij ik er eentje buitenweste sla. Maar dat wil ik niet. Dat kan ik niet. Ik kan ze beiden niet pijn doen.
'Wat moet ik doen?' vraag ik Diamantar.
'Sla Metsa nock out,' zegt hij zonder een grijntje medeleiden.
'Wat? Ben jij nu voor Aryen? Ben je verget- Diamantar laat me niet uitspreken.
'Weet je wel wat hij je vandaag heeft aan gedaan? Dat vergeef ik hem nooit, als jij niet nog steeds van hem houd zou ik hem verscheuren.'
'En Sorcha dan?' val ik naar hem uit.
'Dat is jammer, maar ik Blueä ook best wel leuk,' geeft Diamantar toe.
'En dus geven we Metsa en Sorcha op? Diamantar, dat wil ik niet! Waarom! Gil ik in zijn hoofd.
'We zien straks wel,' fluistert Diamantar met pijn in zijn stem. Ik hou mijn mond.
Ik ben trouwens niet de eenigste toe schouwer van het gevecht tussen Aryen en Metsa. Mijn vader staat ook te kijken met een sadistische grijns.
Boos draai ik me om op Diamantar en ik hef mijn linker hand, met mijn andere hand grijp ik mijn zwaard en ik trek het uit zijn schede. Het is nog niets zo'n heel cool zwaard. Maar een beginers. Als een draken rijder zijn opleiding heeft afgerond wordt er een speciaal zwaard voor hem of haar gemaakt met een kling in de kleur van de draak. Dat zwaard krijgt dan een speciale naam die bij het zwaard hoord.
Ik hef mijn zwaard en ik spring van Diamantar af naar de grond. Ik kijk mijn vader boos aan.
'Ah, daar is ze dan weer. Ik wachte al af wanneer je me ging uitdagen. Vind je het gevecht niet mooi? Ik ben voor Metsa, ik heb iets met slechte mensen, en ik denk dat hij perfect is voor jouw... om jouw te vermoorden voor me. Hahah!' Maar ik luister niet naar die woorden, die woorden die proberen mij te vergiftigen. Ik sluit mijn geest voor die woorden. Andere vullen me.
Steek door zijn hart, dat is de eenigste plek waar je hem kan doden. Anders lost hij alleen maar even op.
Ik knik en stem toe naar die stem die uit mijn hoofd komt en ik val aan, met Diamantar achter me.