Hoofdstuk 7

Het bleek dat Gaito mij naar huis heeft gedragen. Seira was meegelopen. Toen ik in mijn bed lag en hun samen in mijn huis waren zijn ze aan de praat geraakt. Nu spreken ze elkaar steeds vaker. Is er toch nog iets goede uit gekomen. Ik lig nu al een week op bed. Ik heb koorts. Sinds wat er op school gebeurt is voel ik me slecht. Mijn hoofd doet vooral veel pijn en ik heb nachtmerrie's die onduidelijk zijn. Maar allemaal iets gemeen hebben. De jongen komt er steeds in voor. Ik zie nooit hoe hij eruitziet maar ik weet dat hij het is. Ik had een mooie droom vannacht. Ik stond voor een prachtige rivier. Ik had een witte jurk aan en liep de rivier in. Het water was koel maar voelde goed aan op mijn lichaam. Overal om me heen voelde ik de energie van de jongen. Ik begon op mijn rug te drijven en keek naar de helderblauwe lucht. Geen wolkje te zien waardoor de zon zo op de rivier scheen dat het schitterend terug weerkaatste. In de lucht vlogen papieren vogels. Ik was niet bang. Ik voelde me heel rustig en vredig. Ik sloot mijn ogen en toen ik ze open deed was ik weer in mijn eigen kamer. Ik zuchtte. Dat was echt een mooie droom, het is lang geleden dat ik een fijne droom had gehad. Ik voelde me al beter dan gisteren. Het was al erg licht dus ik vond het wel tijd om op te staan. Ik liep naar mijn badkamer en trok mijn pyjama uit. Ik legde ook alvast een handdoek klaar. Ik waste mezelf met zeep dat naar perzik rook. Mijn lievelings geur. Ik stap de douche uit een sla de kleine witte handdoek om me heen. Ik haal een paar keer mijn vingers door mijn haar en begin het dan te föhnen. Ik hoorde een bons. "mam?" niemand gaf antwoord dus ik föhnde mijn haar verder. Toen hoorde ik het nog een keer. "hallo?" ik liep mijn badkamer uit door mijn kamer en opende de deur naar de gang. Ik kijk naar links en naar rechts maar er is niemand. Ik hoor mezelf opgelucht ademen. Ik draaide me om en keek in het gezicht van een jongen. Ik gilde zo hard als ik kon. "Bolin? Wat doe je hier?" vraag ik met ongeloof. Bolin's ogen stonden leeg, bijna doods. Hij begon op mij af te lopen en strekte zijn getinte armen naar mij uit. "Bolin? Hij legde zijn armen om me heen. "Bolin, wat doe je?" "Chihiro, ik heb zolang op je gewacht." hij versterkt zijn greep om mij heen. Ik voel koude ijzige steken door mijn lichaam heen gaan. Ik begon te trillen en zakte gillend op de grond met de pijnlijke greep van Bolin nog om me heen.

Ik lig weer in mijn bed en het is nacht. "wacht, was dit allemaal een droom?" ik voelde een koude rilling over mijn lichaam een gaan. Het raam stond open. Dat is raar. Ik dacht dat ik hem had dichtgedaan. Ik sta op uit mijn bed om hem dicht te doen. Zal ik gaan kijken in de gang? Maar wat als... Wat als ik omdraai en Bolin daar is? Kom op Chihiro! Het was een droom. Bolin is een normale jongens. Hij zou je nooit iets doen! Ik liep naar de gang en keek naar links een rechts. Ik ademde hard in en uit voordat ik me omdraaiden. Niks. Alleen mijn kamer. Geen Bolin. Geen enge ogen. Geen ijzige pijn. "het was maar een droom." zuchtte ik. Ik sloot de deur achter me en liep terug naar mijn bed. Ik probeerde in slaap te komen maar het was zinloos. Ik bleef nadenken over de droom. Wat betekende die droom? Heeft het wel een betekenis? Of is het misschien een voorspelende droom? Nee! Niet zo denken Chihiro! Het was maar een droom, het was maar een droom. Ik bleef het herhalen in mijn hoofd totdat ik het geloofde. Toen viel ik in slaap.

De volgende ochtend ging ik tot de tegenzin van mijn moeder naar school. Ze bleef maar zeuren over hoe moe ik eruitzag en dat ik moest bijslapen. Maar ik wou niet meer slapen. Ik wou niet nog een keer meemaken wat ik vannacht had meegemaakt. Seira haalde me op. Ze wou me niet alleen laten na wat er was gebeurt. Bolin en Gaito kwamen aanlopen. Ik ging een rilling door mij heen. Gaito zij blij hallo en gaf Seira een knuffel. Ik zag dat ze alle twee een blos op hun wangen kregen. Ik keek in de richting van Bolin. Hij zij niks een keek naar de grond. Ik schrok. Was Bolin verandert in de Bolin die ik vanacht in mijn droom zag. Ik moest zijn ogen zien. "Bolin, alles Oke?" hij keek op. Wallen onder zijn ogen en zijn oogwit was een beetje rood. De meesten mensen zouden schrikken van zijn verschijning maar ik was opgelucht. Zijn ogen waren levendig groen. Ik zuchtte opgelucht. "ja, ik had vanacht gewoon raar gedroomd." hij had raar gedroomd? Misschien had het iets te maken met.. "Vertel er over." "Ah, het slaat nergens op je vind het waarschijnlijk onzin." ik bleef hem verwachtingsvol aankijken. ik lach nerveus. Dit betekent waarschijnlijk veel! Maar ik wou niet opvallen en doorzeuren. "Ja het betekent vast niks, het is gewoon een droom." de leugen kwam er minder soepel uit maar hij leek het niet te merken. "ja." antwoord hij. Toen liepen we naar school. Hij met zijn blik naar de grond en ik met mijn ogen op hem gericht.