Hoofdstuk 14 ~ Elisabeth Bennett

Er kwam een vrouw aangelopen met kleren voor mij. Ik pakte ze aan en wist eigenlijk niet goed wat ik er mee moet.
'Ben je vergeten hoe je je moet omkleden? Als je nu even terug gaat naar de kamer waar je vandaan kwam, kan je je daar op je gemak even omkleden en opfrissen. Als je klaar bent kom je weer hier naartoe.' zei Micajah bruut . Ik knikte en liep weg uit de kamer. Het had een moderne uitstraling gehad, in vergelijking met de gangen. Die leken oud en uit steen gehakt. Alles leek erop alsof ik terug in de toekomst was gegaan. Ik wist nog steeds niet waar ik was. De gangen leken langer dan de vorige keer. Welke deur moest ik ook alweer in om in mijn kamer te komen? Misschien hier links? Ik opende de deur. Nee. Dit leek totaal niet op een slaapkamer. Het was een immens grote ruimte met boekenkasten tot het plafond. Overal stonden boeken die oud oogden. Ik vond het wel bijzonder en wou dit beter bekijken. Ik liep de kamer in en legde het stapeltje kleren op het tafeltjes naast de deur. Waar moest ik beginnen en wat voor boeken zouden het zijn? Ik liep naar de eerste boekenkast toe en liep er langs. De boeken zijn waarschijnlijk al eeuwen oud. De boeken gingen over vampiers, de geschiedenis ervan, bijzonderheden, regels en dat soort dingen. Een boekenkast verder stonden nog meer boeken, maar deze gingen over allerlei andere dingen zoals de aarde, andere geschiedenis, kunst. Mijn oog viel ook op een paar boeken in de heksentaal. Ik vond dat een stuk interessanter en wou weten waarom een vampier zulk soort boeken had. Ik pakte er 1 uit de kast. Families, heksengeneraties, en -dynastieën. Hmm, interessant. Zou er wat over mij instaan? In de hoofdstukindeling stonden een heleboel namen. De naam Bennett stond er ook tussen.
Ik bladerde door naar de juiste bladzijde en stond een hele grote stamboom. De eerste Bennett-heks heette Elisabeth Bennett. Er zaten een heleboel generaties tussen en helemaal onderaan de pagina stond mijn naam. Het viel me op dat er geen ruimte meer onder was, voor mijn opvolger. Alsof het voorbestemd was. Op de volgende pagina stond een lange beschrijven over de Bennett-lijn. Er stond een heleboel geschreven, maar wat me echt opviel was dat er stond dat het 1 van de krachtigste heksenstammen was en dat de laatste afstammeling voorbestemd was. Waarvoor voorbestemd stond er niet bij. Op dat moment kwamen er voetstappen binnen.
'Wat ben jij aan het doen? ' zei de stem van Micajah. Ik draaide me geschrokken om en liet het boek vallen. Hij keek me streng aan, maar toen hij naar me toe liep, plukte hij heel voorzichtig, bijna liefkozend, het boek van de grond. Hij keek even naar de bladzijde waarop het open lag.
'hmm.. geïnteresseerd in je voorgeschiedenis?' vroeg hij zacht. Ik knikte.
'Wie niet?' vroeg ik zacht. Hij keek me even aan.
'Ik neem aan dat het een retorische vraag was.' mompelde hij. Ik hield mijn lippen stijf op elkaar, ik wist niet wat te antwoorden. De alarmbelletjes in mijn hoofd gingen af toen hij zijn hand ophief. Ik maakte me klaar om mezelf te verdedigen maar moest verbaast toezien hoe hij zijn hand op mijn schouder legde in plaats van me te slaan. Ik leek van iedereen te verwachten dat ze me wilden aanvallen, behalve van Nicholas.
Hij zette het boek terug weg.
'Het is niets persoonlijk, maar .. dit is een kamer waar je niet hoeft te zijn. Meer zelf, het is mijn privé-bibliotheek. Verboden terrein voor iedereen behalve Nicholas en ik.' vertelde hij me, waarna hij me tot aan mijn kamer begeleide. Toen ik wat later op mijn weg terug langs de bibliotheek liep, stond er een vrij gespierde man met heldere ogen naast de deur van de bibliotheek.