O47 - I won't ever do that too you

Pov : Madison

Morgen was het officiële laatste dag van het kamp. Niall zat met de jongens in zijn hutje. Zuchtend keek ik om me heen. Misschien moet ik maar beginnen met pakken.
Ik pak m’n weekendtas onder m’n bed vandaan. Ik gooi hem op bed en rits hem open. Ik pak de spulletjes die los op de grond liggen en op het kleine tafeltje stonden. Ik pak m’n camera en bekeek de foto’s die ik had gemaakt.
Wanneer ik ze heb bekeken leg ik hem weer op de tafel en pak verder in.
Als alle kleine spulletjes zijn ingepakt loop ik naar m’n klerenkast en trek hem open. Ik leg kleren voor morgen klaar en leg verder alles wat ik niet meer nodig ben, weer in m’n koffer.
Ik hoor de deur openen en weer dicht gaan. Voetstappen kwamen dichterbij. Ik keek achterom en zie Niall staan. Zijn blik leek alsof hij iets moest vertellen. ‘’hey’’. Hij glimlacht en legt z’n armen om me heen. Ik draai me om en leg m’n handen op z’n borst ‘’wat is er?’’.
Niall zucht en keek naar de grond ‘’de manager heeft gebeld.. ik moet eerder weg’’. Ik keek weg ‘’wanneer?’’. ‘’morgen.. vroeg, 5 uur’’. Ik zucht en laat hem los ‘’je had belooft dat we samen zouden vertrekken’’. Hij hield me steviger vast ‘’het spijt me, maar we hebben het de komende weken druk, omdat ik al bijna 4 weken niet’’. Ik zucht ‘’dus de komende weken zie ik je niet’’onderbreek ik hem.
Ik haal z’n armen van m’n lichaam. Hij zucht ‘’Madison, doe niet zo’’. Ik keek hem aan ‘’wat? Doe niet zo wat? Dit is hoe het altijd afloopt Niall’’. Hij keek me verontwaardigd aan ‘’waar heb je het over?’’.
Ik keek naar m’n handen ‘’je smst of belt me in het begin, en na een tijdje laat je niks meer van je horen’’. Hij houd m’n hand omhoog ‘’ik heb je belooft, en ik breek geen belofte’’.
Voordat ik nog wat kon zeggen plant hij z’n lippen op die van mij. Ik sloot m’n ogen en genoot van z’n aanrakingen. Voorzichtig tilt hij me op en legt me neer op bed. Ik leg trek de dekens om ons heen en leg m’n armen weer om hem heen.
‘’je hoeft niet voor me op te blijven, morgenvroeg’’. Niall ligt m’n z’n hoofd tegen m’n borst aan. Kleine zweetdruppeltjes hangen nog in z’n haar. Ik trok de deken dichter om ons heen. Zachtjes strijkt hij met z’n vingers over m’n zij. ‘’nee.. ik wil morgenvroeg afscheid nemen’’. Hij keek me aan. ‘’beloof je me dat je me komt opzoeken?’’. Hij knikt ‘’zo vaak ik kan’’.
Ik glimlach waterig en veeg snel een traan van m’n wang. ‘’niet huilen’’. ‘’sorry’’. Hij glimlacht en kust een traan weg ‘’het afscheid is niet voor altijd’’. Ik schud m’n hoofd en verstop m’n gezicht tegen z’n schouder.
Niall gaat naast me liggen. Snel kroop ik in z’n armen ‘’missen de jongens je nu niet?’’. Hij schud z’n hoofd ‘’die zijn vast m’n hutje aan het afbreken ofzo’’. Ik grinnik en veeg een traan weg ‘’zolang ik hun troep morgenvroeg maar niet hoef op te ruimen’’.

Nog een hoofdstuk!!
Ben ik de enige die het jammer gaat vinden? ;(
Maar ik ga weer een storie starten met Joe Jonas , en ik hoop, dat sommige van jullie die ook willen gaan lezen!
Ik zet bij het laatste hoofdstuk de link voor het nieuwe storie (: