12.

‘So, at what time are you guys going home?’ Vroeg Zayn. Esther keek op haar telefoon. ‘In about two hours my mom will be here,’ beantwoordde ze Zayns vraag. De jongens keken elkaar grijzend aan wat ons een beetje op onze zenuwen werkte. ‘Tell your mom to stay home,’ zei Niall. ‘Because we’re going to take you to some places and bring you home after we’re finished!’ Zei Louis vrolijk. Met grote ogen en een lach op onze gezichten keken we elkaar aan. ‘Seriously?’ Vroeg Simone ongelovig. Glimlachend knikte Liam. Even had ik de neiging om te gaan gillen, maar ik bedacht me opeens wat Esther’s moeder had gezegd over het niet doof maken van de jongens en hield het dus bij een simpele ‘Awesome!’ blijkbaar bedachten de anderen zich dit ook, want niemand gilde. Ongelovig keken de jongens elkaar aan. ‘Wow. Normally girls would scream if they heard news like this,’ zei Harry ongelovig. ‘What planet are you guys from?’ Voegde Niall eraan toe. Lachend legden we uit wat er allemaal plaats vond in de auto op weg hierheen. Na nog wat gekletst en gelachen te hebben, en Esther met haar moeder gebeld had, kwam Paul ons zeggen dat we moesten gaan. We gingen in de auto allemaal op random plaatsen zitten, waarbij Louis naast mij belandde, wat ik stiekem heel leuk vond. ‘We’re here,’ meldde Paul. Ik keek op en zag dat we voor een enorm pretpark stonden. We gingen naar binnen en Louis sleepte ons meteen mee naar een van de grootste achtbanen van het park. ‘Uhm Louis?’ Vroeg ik. ‘What is it?’ Vroeg hij terug. ‘Can we please start with a smaller one?’ Vroeg ik. ‘Why? Are you scared?’ Vroeg hij uitdagend. ‘No, but if we start with the best, everything else won’t be that exciting anymore,’ legde ik hem uit. Dat had hij zich blijkbaar niet bedacht en trok ons mee naar iets anders. Het spookhuis. ‘Koeliejoelie!’ hoorde ik Esther roepen. Als iemand dol was op enge dingen was zij het wel. We gingen naar binnen. Esther en ik lachten ons kapot om Donya en Simone, die zo’n beetje overal van schrokken. Toen ik heel even niet oplette liepen de anderen al vooruit. Toen ik eenmaal in de gaten had dat de anderen al vooruit waren gegaan liep ik snel naar ze toe, in mijn haast had ik niet in de gaten dat er een “pop-up” pop was. Hij kwam dus recht voor me omhoog. Ik gilde van schrik mijn longen uit mijn lijf en rende nog sneller om bij de naderen te komen. Ik greep zonder te kijken iemand vast. ‘Oh my God who is this?’ Vroeg ik. ‘This is Louis,’ zei hij. ‘Oh my God! Louis, help me please?’ Vroeg ik bang waarop iedereen begon te lachen. Ik wist precies waarom. Ik lachte iedereen uit omdat ze schrokken en nu was ik zelf zó bang dat ik weigerde om mijn ogen te openen. ‘It’s over,’ hoorde ik Louis zeggen. Ik liet hem los en deed alsof er niets was gebeurd. De jongens sleepten ons letterlijk overal mee naar toe en op het laatste hebben we een ritje in de achtbaan gemaakt waar Louis in het begin wilde.
‘Ready to go?’ Vroeg Zayn. ‘Ready to go where?’ Vroeg Esther. ‘Nando’s!’ Riep Niall. ‘Please forgive him for his stupidity,’ zei Harry. ‘We’re going to a random restaurant,’ zei Liam. Daar aangekomen hadden we het over het pretpark avontuur en een half uur later gingen we. ‘Guys. We all agree that you are amazing, and this is not a regular question for us, but can we have your Twitter so we can follow you guys?’ Vroeg Liam. Dat lieten we ons geen 2e keer zeggen. Na alles te hebben uitgewisseld werd ik als eerste thuis afgezet. Ik ging mijn huis binnen en merkte opeens dat ik kapot was. Mijn moeder kwam nog even mijn kamer op nadat ik meldde dat ik thuis was en dat ik gelijk naar bed zou gaan. ‘Hoe was het, schat?’ ‘Geweldig,' zei ik dromerig waarna ik in slaap viel en alle gebeurtenissen van vandaag nog een keer meemaakte.