Hoofdstuk 3

17:00:
Toen je thuiskwam zat je zusje je lachend op te wachten op de bank. “Wat heb jij nou ineens, ga is wat nuttigs doen ofzo” zei je geïrriteerd. Nog steeds zat ze je lachend aan te staren “wat is er nou?”. “Je baas heeft net gebeld, je moet toch nog wat voor haar regelen”. Je sloeg je hand voor je hoofd en zuchtte, toch geen vrij dus. “Je moet 2 concerten inplannen van Tokio Hot…”. “OMG nee, zeg geen Tokio Hotel”. Ze knikte dus pakte je meteen de telefoon om Valerie te bellen en te vragen wat er aan de hand was. Je liep naar je kamer en toetste haar nummer in:
(J): “Hey, wat hoor ik nou net van mijn zusje?”.
(V): “Ja, sorry. Je moet met de manager van Tokio Hotel 2 concerten in Nederland plannen. 1 aan het eind van dit jaar en 1 aan het einde van de tour”.
(J): “Te gek! Ik ben zo’n fan van ze”.
(V): “Je ontmoet ze toch niet dus droom maar verder” zei ze lachend.
(J): “Wat moet ik doen?”.
(V): “Bel op dit nummer de manager van Tokio Hotel maar en spreek maar wat af. Ik hoor het wel” zei ze lachend en hing op.
Daar stond je dan, met het nummer van de manager van Tokio Hotel en een telefoon in je hand in de slaapkamer. Wat moest je hier nou weer mee..Je was in ieder geval blij dat je goed had opgelet bij de lessen Duits op school en dat je een goed cijfer had voor je eindexamen. Je besloot dat je morgen maar ging bellen, nu had je daar echt nog even geen zin in.
Je liep weer naar beneden en vloog je zusje om haar nek “ik mag echt 2 concerten van ze inplannen!”. “En verder?” vroeg ze nieuwsgierig. “Euhm, ik moet morgen de manager bellen en dan afspreken. Ik denk dat hij hierheen moet komen om de zalen te bekijken die beschikbaar zijn enzo en om het goed af te spreken”. Even later kwam je moeder binnen met pizza zodat jullie eindelijk konden eten en dit keer had jij onder het eten dus wat te vertellen aan je moeder. “Ik ben zo blij voor je” zei ze enthousiast. Jij was ook superblij, maar na het eten ging je wel meteen naar boven om het aan Kim te vertellen. Je startte je msn op en begon tegen haar te praten, ze was altijd wel online ook al zat ze niet achter de computer. Je lulde een heel verhaal tot je erachter kwam dat ze helemaal niks terugzei en er dus ook niet was. Dan ging je je maar omkleden en slapen om je voor te bereiden op morgen.