12.

Isabels ogen vlamden weer op toen ze zijn woorden hoorde, en haar vingers drukten hard in haar armen.
‘Ik heb hem uitgeschakeld.’ Zei ze met een lage stem.
Voor het eerst zagen de jongens in hoe gevaarlijk Isabel kon zijn. De woede die ze uitstraalde was overweldigend, alsof ze de hele wereld aan kon.
‘James had me vechttechnieken geleerd, hij had me geleerd hoe ik moest schieten. Ik wist echter niet hoe ik om hulp kon vragen, ik wist niet dat James een zendertje droeg. Zodra James stierf, werd het bureau gewaarschuwd. De troepen die kwamen waren echter te laat. Darren Kyles was al dood.’
‘Je genoot er echt van, of niet?’ Harry’s stem was vervuld van afschuw, en met grote ogen keek hij naar Isabel. ‘Je bent geen haar beter dan die Alexander die achter ons aanzit. Jullie zijn beiden moordenaren.’
Isabel sprong overeind en keek met een furieuze blik op hem neer. Haar handen balden zich tot vuisten en ze spande haar spieren over haar hele lichaam aan.
‘Ja, ik genoot ervan! Ja, ik ben een moordenaar! Ik genoot van het moment waarop de moordenaar van mijn ouders en James voor mijn voeten neerviel!’ Schreeuwde ze.
De jongens doken ineen, en Isabel leek te beseffen wat ze had gedaan.
‘Het spijt me, ik wilde jullie niet bang maken.’ Ze ging weer op de bank zitten en sloeg haar armen weer om haar knieën heen. Ze haalde diep adem en haar spieren ontspanden zich na een tijdje weer.
‘Toen ik Darrens lichaam op de grond zag liggen besefte ik pas wat ik had gedaan. Toen zijn bloed uit de schotwonden in zijn borst stroomde, besefte ik pas dat ik iemand had vermoord. Ik probeerde mezelf te sussen met de gedachte dat hij mij anders had vermoord, maar het nam niet weg dat ik iemands leven had beëindigd.’ Isabel keek Harry recht aan en hij knikte triest.
‘De FBI heeft me geleerd hoe ik met mijn trauma moest omgaan, hoe ik mijn verleden moest verwerken. Ze hebben me leren vechten, leren schieten als een professional. Ik kan jullie allemaal binnen vijf minuten doden, en ik ken honderden manieren om dat te doen. Toch wil ik het niet meer. Ik wil nooit meer moorden, tenzij dat de enige manier is om jullie te beschermen.’
De jongens zwegen en keken het meisje met nieuwe interesse aan. Ze was niet afstandelijk, ze was gesloten geweest. Ze had zoveel in haar leven meegemaakt, dat het ook niet vreemd was dat ze zo gesloten was.
Louis verzamelde al zijn moed bij elkaar en sloeg zijn arm om haar schouders heen.
‘Ik vind het heel dapper van je.’
Zijn maag maakte een salto toen ze hem zwak glimlachend aankeek en ze zuchtte diep.
‘Bedankt. Ik hoop dat jullie nu snappen waarom het protocol zo belangrijk voor me is.’
De jongens knikten en Harry glimlachte aarzelend naar haar.
‘Sorry dat ik zo lastig was.’
Isabel glimlachte terug en haalde haar schouders even op.
‘Sorry dat ik zo’n trut was.’
Ze wist dat het fout was wat ze deed, bevriend raken met de getuigen die ze moest beschermen, maar het was zo’n fijn gevoel dat ze het niet erg vond.

Aaaahw(baby)
Dit verhaal zal trouwens uit 23 hoofdstukken bestaan. Ik heb net alles op Quizlet gezet, dus ik zal iedere dag een hoofdstuk kunnen plaatsen.