8.

De jongens zaten nu al drie kwartier lang in de schuilkelder en ze vermaakten zich een tijdje door te zingen. Door met hun handen te klappen creëerden ze een ritme, maar het licht sprong steeds aan en uit.
‘Eerst was het leuk, maar nu wordt het vervelend.’ Zei Louis na de zoveelste flikkering.
De jongens mompelden instemmend en Niall besloot de voedselvoorraad te inspecteren.
‘Wat vinden jullie van Isabel?’ Vroeg Liam zacht.
‘Lekker ding.’ Zei Harry met een grijns.
De jongens grinnikten even en Niall plofte met een zuur gezicht tussen hen in.
‘Niets lekkers.’ Verklaarde hij.
‘Ik denk dat ze een stuk vriendelijker is dan dat ze zich voordoet. Het is een masker.’ Zei Louis als antwoord op Liam’s vraag.
Zayn beet even op zijn lip en knikte.
‘Ik vraag me alleen af wat zo’n jong meisje bij de FBI doet. Ze lijkt me nu niet echt het type dat zomaar iemand zal doden.’
De jongens verzonken even ieder in hun eigen gedachten, terug naar twee nachten geleden. De avond dat ze de schoten hoorden die een man zijn dood waren geworden, de avond dat ze hun vrijheid kwijtraakten door simpelweg iemand te zien.
‘Ik denk niet dat ze zomaar iemand zou doden. Misschien als ze geen andere keuze zou hebben.’ Zei Niall.
‘Ik denk dat ze heel wat heeft meegemaakt in haar leven. Geen enkele andere persoon van onze leeftijd is zoals haar.’ Zei Louis.
‘Hoe lang zouden we hier moeten zitten?’ Zuchtte Zayn.
Niemand antwoordde, want niemand wist het antwoord.
‘Toch is ze een lekker ding.’ Zei Harry met een glimlach.
De jongens grinnikten en Louis stompte hem tegen zijn schouder.
‘Een beetje meer respect, oké?’
Harry keek hem scherpzinnig aan en een smalle grijns vormde zich weer om zijn lippen.
‘Lou vindt haar wel leuk geloof ik!’ Grinnikte hij.
Louis’ gezicht betrok even en hij wendde zijn gezicht zuchtend af.
‘Ik mis Eleanor.’
‘Ik mis ook iedereen van thuis. Hoe denk je dat ze gereageerd hebben? Hoe zouden ze worden beschermd?’ Vroeg Liam.
Ik weet zeker dat ze op alle mogelijke manieren beschermd worden.’ Zei Harry geruststellend.
Ze zwegen voor een lange tijd, en na enige tijd hoorden ze het krakende geluid van het luik dat open gemaakt werd.
Isabel kwam met zachte voetstappen de trap afdalen en keek direct naar de vijf jongens.
‘Als er volgende keer iemand het luik opent, zorg dan dat het licht uit is. Ik had iemand anders kunnen zijn.’
‘Ook hallo.’ Bromde Harry.
‘Ik heb jullie nog geen twee uur geleden gezien.’ Zei ze met opgetrokken wenkbrauwen.
Harry keek haar even uitdrukkingloos aan en haalde toen zijn schouders op.
‘Jullie kunnen weer naar boven komen. Ik zal de spullen hier beneden installeren, boven moet het lijken alsof we er zelden zijn.’ Zei Isabel zacht.
Ze fronste even terwijl ze naar de grond keek, maar niemand van de jongens durfde er heen te vragen.
‘Over anderhalf uur kunnen we gaan eten.’ Zei ze vervolgens.
Ze liep de trap weer op en hurkte in de woonkamer neer bij vier grote tassen. Ze begon razendsnel het eten in te ruimen en haalde enkele elektronische apparaten tevoorschijn. Een luxe DVD-speler, een Playstation 3, en tientallen DVD’s en games werden toonbaar.
Ze bereidde met behulp van een klein receptenboekje een simpele ovenschotel en schoof de gevulde schaal in de oven toen deze warm genoeg was.
Ze verdween voor een korte tijd naar buiten en de jongens hoorden haar iets zwaars voortslepen.
Liam en Louis schoten haar te hulp toen ze weer binnenkwam met een grote, zware doos waar een keyboard in zat, en ze had een gitaar in haar handen.
‘Als jullie het keyboard klaarzetten, installeer ik de rest.’ Zei ze met een kleine glimlach.

Ik vind Isabel best lief, ondanks haar vreemde gedrag haha ^^