6.

Liam en Harry zaten naar een oude film – via de videorecorder - op de televisie te kijken, Zayn was aan het tekenen en Niall zat samen met Louis te schaken op een zelfgemaakt schaakbord.
Om de zoveel tijd wierp een van hen eens een blik op Isabel, die rustig met een boek op de bank zat en haar ogen razendsnel over de bladzijdes liet glijden.
Na een half uur was ze al op de helft van de bladzijdes, en Louis liet zijn schaakspel even voor wat het was.
‘Hoe kan het dat je zo snel leest?’ Vroeg hij.
Isabel keek verstoord op, maar glimlachte even toen ze hem aankeek.
‘Iets met mijn zenuwverbinding tussen de linker- en de rechterhelft van mijn hersenen. Normaal heet zoiets dat je zonder Corpus Callosum geboren wordt, maar dat houdt in dat je andere motorische vaardigheden minder goed zijn. Dat is bij mij niet het geval. Het is gewoon een foutje.’ Grapte ze.
De jongens keken haar verbaasd aan en ze klapte het boek ongeduldig dicht.
‘Dat wilt zeggen dat ik twee bladzijdes tegelijk kan lezen. Met ieder oog lees ik op een bladzijde. Ook herinner ik me elk verhaal en waar de belangrijkste gebeurtenissen in de boeken staan.’ Verklaarde ze.
‘Super stoer! Dat wil ik ook kunnen.’ Zei Louis glunderend.
Isabel grinnikte even zachtjes en pakte haar boek weer op.
‘Helaas gaat dat niet, ik ben ermee geboren. Maar als jullie willen lezen kunnen jullie naar de bunker gaan, en dan.. Oh! Helemaal vergeten, ik zou jullie rond moeten leiden.’ Ze legde haar boek weer terug en stond direct op.
De jongens volgden haar terwijl ze de kamer uitliep.
‘De bovenverdieping kennen jullie al. De vier kamers daar zijn de enige kamers. De ramen daar zijn, zoals ik vanmorgen al zei, spiegelend. Er zit een alarmsysteem om het hele huis heen, en zodra dat alarm geactiveerd is merkt het iedere beweging op. Dieren komen hier bijna niet, er is hier in de wijde omtrek geen waterbron of bomen, dus ze komen hier zelden. Deze verdieping, de begane grond heeft een gang, woonkamer, keuken en een washok. Als jullie kleren willen wassen, horen ze daarna direct weer opgeborgen te worden in tassen. Dit is allemaal voor jullie geheimhouding, dat leg ik dadelijk uit.’ Zei ze.
Ze ging de jongens voor naar een groot, lichtbruin tapijt dat aan het einde van de woonkamer op de grond lag.
Ze tilde de rechterhoek ervan op en de jongens zagen een luik.
‘Dit is de schuilkelder, bunker, hoe je het ook wilt noemen. Als er ooit gevaar dreigt, en ik jullie beveel om te schuilen, dan moeten jullie hierheen. Volg mij.’ Ze tilde het luik zonder enige moeite op en liet de jongens voorgaan.
Ze daalden met zijn allen een brede trap af en bleven onderaan aarzelend staan. Het was enorm donker, en ze konden niet eens meer hun eigen lichaam zien.
Isabel klapte twee keer in haar handen en overal sprongen TL-buizen aan.
De jongens waren diep onder de indruk en keken nieuwsgierig om zich heen.
Ze bevonden zich in een ruimte zo groot als een hele verdieping, met verschillende kamers en vele deuren.
‘Dit kan gezien worden als de woonkamer van de bunker. Hier kan gewoon gezeten worden bij mogelijk gevaar, of als ik even weg ben. Er is een badkamer achter die deur, twee slaapkamers achter de overgebleven deuren en er is een voedselvoorraad in de keukenkastjes. Hier mag niet gekookt worden, daar de etensgeur jullie aanwezigheid zou verraden, dus er ligt kant-en-klaar voedsel.’
‘Hoe bedoelde je dat over als jij weg zou zijn?’ Vroeg Harry fronsend.
‘Ik mag jullie niet boven laten als ik boodschappen ga doen. Procedures, het spijt me. Ik zal zo veel mogelijk spullen voor jullie regelen, zodat jullie het hier kunnen uithouden.’
De jongens knikten zwijgend en zuchtten allen eens diep.

Jullie zijn fantastische abo's! Dankje voor alle leuke reacties en de kudo's als we vandaag op nummer twee in de top komen plaats ik vanmiddag rond vijf uur nog een stukje; anders pas morgen!^^