Hoofdstuk 10 ~Elisabeth Bennett

'Het is gelukt! Ik kan nog steeds mijn moeder opvolgen!' riep ik lachend uit terwijl ik me koesterde om het kleine bolletje licht dat tussen mijn handen zweefde.
'Ik moet je teleurstellen, Elisabeth, maar dat gaat helaas niet meer.' zei Micajah zacht. Ik keek hem strak aan; wie was hij? Waarom zou hij zich met heksenzaken kunnen bezighouden of zich mogen moeien?
'En waarom niet?' vroeg ik, nu ik nieuwe hoop had, merkte ik ook een lichte opstandigheid op. Ik was een heks en dat zou ik blijven.
'Omdat heksen vampiers niet aanvaarden. Mijn zus was een heks, meisje. Zodra ze aanvoelde wat ik geworden was, heeft ze me laten vallen. Alleen dankzij de band die we hadden heeft ze me niet opgejaagd om me te doden.' zei hij streng. Ik haalde mijn schouders op.
'Mijn moeder zal er geen problemen mee hebben. Ze vond het niet erg om voor me te zorgen toen ik veranderde, toen ik een gevaar voor haar vormde. Waarom zou ze er een probleem mee hebben?' vroeg ik hem. Nicholas leek de opbouwende spanning heel goed te voelen, hij leek niet zeker wat te doen. Voor het moment bleef hij uit de weg van onze woordenwisseling, maar als hij toch tussenbeiden kwam; wiens kant zou hij kiezen? De mijne, omwille de belofte die hij aan mijn moeder gedaan had? Of die van Micajah, zijn leermeester van toen hij een nieuwe vampier was? Ik probeerde me niet voor te stellen wat er zou gebeuren moesten de twee oude vampiers zich tegen mij zouden keren. Ik zou ze misschien aan kunnen hoewel, ik had een soort voorgevoel.. alsof mijn lichaam uit zichzelf bang werd van Micajah. Oud! Het leek door mijn hoofd te willen gillen; hij is heel oud, pas op voor hem! Bij Nicholas was het minder, omdat ik aan hem leek te wennen, maar ook bij hem ging nog steeds een klein alarmbelletje rinkelen.
'Misschien je moeder, maar zij is niet de enige in haar Clan. Zij kan alles kwijt raken als de rest van de heksen haar keuze niet accepteren, en geloof me, je moeder is niet de koningin onder de heksen. Ze mag dan wel de erfgenaam van de Bennett-lijn zijn, dat maakt haar niet de absolute leidster. De Bennetts hebben heel lang de plak gezwaaid, maar momenteel is een andere familie aan de macht, Elisabeth. Zij kunnen je moeder, jou, gelijk wie aan.' beëindigde Micajah zijn speech. Ik keek hem nog steeds aan.
'Dus je probeert te zeggen dat mijn moeder en ik ons er maar moeten bij neerleggen; ik ben nog steeds een heks, maar ik kan mijn moeder niet opvolgen. Ik, of beter gezegd, mijn moeder is ineens de laatste van onze generatie?' vroeg ik hem. Hij keek naar zijn voeten, het was duidelijk genoeg. Ik draaide me naar Nicholas.
'Je hebt mijn moeder beloofd dat je me zou verzorgen, dat je me zou trainen, zou zorgen dat je me kan beheersen. Dat had maar 1 doel; dat ik kon terugkeren.' vertelde ik hem. Nicholas zuchtte en legde zijn hand op mijn schouder.
'Ik doe mijn best, maar ik kan je niets beloven. Ik hou me aan de belofte aan je moeder, maar verwacht geen mirakels.' zei hij zacht, waarna hij opstond en samen met Micajah de kamer verliet.

---

Yeay voor de mensen die reacties achterlaten voor ons
(EN een virtueel cookie )
~ Romanov