De 100e Hongerspelen - 124

“Daar zijn ze!”, zei Kayla plots. Vania keek op. “Ian, Seija, Selm en Xandrijn, als ik me niet vergis.”
“Ian!”, Vania rende op hem af. “Ik was doodongerust toen ik dat kanon hoorde.” Ze vloog hem om de hals.
“Het was Romina”, gromde Xandrijn. Vania liet Ian meteen los. Romina was bij Xandrijn geweest, wist ze.
“Sorry, Xandrijn. Ik…”
“Al goed, je was bezorgd. Ik had haar vader beloofd voor haar te zorgen verdomme. Maar ik kon niets doen, helemaal niets!”
“Xandrijn, je hebt je best gedaan”, zei Ian zacht. “Je hoeft jezelf niets te verwijten.”
“Oom Xandrijn, ben jij dat?”, vroeg Rue. Xandrijn keek naar het meisje. Sinds wanneer noemde ze hem oom?
“Ja Rue, ik ben het”, zei hij zacht.
“Mama, oom Xandrijn is terug!” Rue sloeg haar armen om Xandrijn heen. Ondanks zijn verdriet en schuldgevoel verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. Ook hij was om het meisje gaan geven.

“Adan, is alles goed?” Jillana kwam terug, samen met Tim en Parel, en liep meteen naar Adan.
“Veel pijn”, kreunde hij. “Jullie hebben er één te pakken gekregen?”
“Ja, die meid die jullie vorige keer gemist hebben.”
“En de gast die er bij was?”, vroeg Odette, half verbaasd.
“Zijn makkers kwamen, ze waren met te veel”, zei Tim. Hij verzweeg dat ze hem gemakkelijk hadden kunnen pakken als Jillana het snel had afgehandeld. Zij was de leider, ze moest het zelf maar weten.



“Ik stel voor dat jij bij Selm slaapt, Xandrijn”, zei Vania vriendelijk.
“Oké, waar zijn mijn rugzakken?”, zuchtte hij.
“Je krijgt er zo een terug, maar we bewaren de meeste van onze voorraden gemeenschappelijk.”
“Ik zou graag zo’n tent hebben om warm te slapen.”
“Natuurlijk”, stemde Vania in. “Selm, toon jij hen jullie grot al even? Ik ga meteen de rugzakken controleren en dan vraag ik Ian wel om de spullen te brengen.” Selm knikte en loodste Xandrijn mee. Vania keek naar Seija en Kayla.
“Naëlle, dat meisje uit tien, ligt hier wat verderop zwaar gewond in de struiken, Kayla weet haar liggen. Kunnen jullie proberen haar zo voorzichtig mogelijk naar een lege grot te brengen? Liefst proberen haar niet te veel aan te raken.”