H58

Ik weet onderhand niet meer wat op en onder is en hoe lang het al duurt. Ik weet alleen dat ik moe ben, maar toch doorga. Ik zet al mijn krachten in om deze strijd te winnen! Cecile en Sisja zijn grote vijanden maar met behulp van Blueä en Diamantar en niet te vergeten Nitor zijn ze best makkelijk te verslaan..
Dacht ik.
Telkens als ik ze bijna in slaap heb weten ze te ontsnappen en ondertussen kijkt mijn vader tevrede toe. Hij weet dat wij straks moe zijn en hij nog vol energie. Hij irriteerd me! Ik mompel een stormvloed aan woorden in de oude taal, verlamming, slaap, alles wat Cecile en Sisja buiten spel kan krijgen zonder dat ze dood zullen gaan. Alles. Maar niet genoeg. Wat moet ik doen? Hoe is Blueä weer normaal geworden?
'Ik werdt geconfronteerd met iets uit mijn jeugd, iets belangrijks, mijn rijder. Het zilveren teken op de hand van de rijder.'
Ik weet meteen waar ze het over heeft. Ik weet nog dat toen Diamantar uit het ei kwam ik hem aanraakte en verlamd raakte. Toen ik wakker werd had ik een zilveren teken op mijn hand. Ik til mijn hand op en kijk er naar.
'Waar kunnen we Cecile en Sisja mee confronteren?' vraag ik via de gedachten aan Blueä en Diamantar.
'Misschien met Nitor... of met Aryen, volgens mij is ze opgegroeid met hem,' zegt Diamantar wijs.
'Dat is een goed idee voor Cecile, maar wat moeten we dan met Sisja?' vraagt Blueä terwijl ze een aanval van Sisja ontwijkt en begint te grommen in poging zo Sisja afteschrikken. Nitor beweegd onrustig in mijn armen als Cecile een aanval doet op Diamantar en begint dan aarzelend te zingen. Nitor is weer verkleint en vliegd mee met mijn en Diamantar.
'We moeten Sisja gewoon in slaap krijgen!' roep ik uit. Daarna lanceer ik nog een reeks woorden naar Sisja, maar telkens niet goed genoeg, iets beschermd haar. Een bezwering van mijn vader?
'Wanneer kregen jullie Blueä in slaap?' vraag ik meer aan Diamantar dan aan aan Diamantar en Blueä.
'Ze lieten Nitor op me af toen ik dicht bij genoeg was, 2 meter,' zegt Blueä met enige afkeuring. ''Het werkt niet altijd.
Ik zet een duikvlucht in met Nitor voor me uitgeheven in mijn armen. Ondertussen begint hij met zingen. Nu maar hopen dat het lukt, want terwijl we zo voor Sisja hangen terwijl Nitor zingt zijn wij onbeschermd.
Een toon van Nitor en Sisja's ogen rollen omhoog en ze valt in slaap. Gelukkig.
Joelend vliegen ik en Nitor weer omhoog terwijl Diamantar met zijn klauwen Sisja opraapt en haar aan de kant van de openplek vliegt.
Dit punt geeft me extra kracht. En ik zie aan de rant van de kuil Aryen opstaan en naar Blueä toelopen en opstappen. Het leger van mijn vader is gekrompen, maar dat van mij is gezwollen. En Metsa ligt nog altijd in de kuil.
'We kunnen dit!' roept Aryen in mijn hoofd.
Ik zeg niets terug, maar ik voel me al wat beter. Als ik mijn vader zal verslaan is Metsa weer van mij.