Secret • One

Ivy Hailey Bottoms


Zuchtend ging ik met mijn hand door mijn blond-paars-blauwig-roze haren. Ik stond voor mijn nieuwe - trouwens énorme - school. Ik wist dat de bel al gegaan was, aangezien er geen kip hier te zien was. Ik duwde tegen de deur aan en stapte de school binnen. Bijna meteen kwam de congiërge op me afgelopen.
"Moet jij niet in je les zijn?" bromde de man plagend. Zo te zien was het een aardige man en ik keek hem daarom ook grijnzend aan.
"Ja, tuurlijk ik ben absoluut niet nieuw of zo en weet meteen gelijk waar ik heen moet en heb mijn boeken POOF in mijn tas laten verschijnen" zei ik serieus terug, waardoor de man lachtte. Hij was niet ouder dan 25, dat kon je zo zien. Hij had nergens rimpels, zag er jong uit enzo. En hij was ook nog niet grijs natuurlijk.
"Kom maar even mee" glimlachte hij.

Ik keek naar het cijfer wat op de deur stond, en keek toen op mijn rooster. Jep, lokaal 35. Zucht, ik haat school serieus. Ik gooide zonder te kloppen de deur open, waardoor het meteen stil was.
"Goedendag, U bent vast Juffrouw Bottoms?" vroeg de lerares deftig, mijn binnenkomst negerend.
"Nee, ik heet Ivy, geen bottoms" zei ik en gooide mijn tas naast een jongen neer en ging zitten. Hij grinnikte zacht en ik keek duf de klas rond. Het was zo'n typische school. De sporters, de tutten, de nerds en de niet populaire maar ook niet nerds, dus de normale kinderen. Ik had geen zin om mijn boeken - die ik bij het sicretariaat of zo kreeg - dus ik mompelde dat ik mijn boeken niet bij me had.
"Hi, ik ben Harry" hoorde ik de hese stem van de jongen naast me zeggen.
"Hi Harry, ik ben Ivy" greens ik. Hij grinnikte zacht terwijl de lerares, wiens naam ik overigens niet wist, deftig op het bord aan het schrijven was. Ik zuchtte zacht.
"Wanneer is deze les voorbij?" mompelde ik naar Harry.
"Over nu en een seconde" greens hij nadat hij op zijn horloge had gekeken.
"Key" zei ik voordat de bel ging, een irritant, hoog en schel geluid.
"Fuck yeah, pauze" gilde ik door de klas heen en snelde het lokaal uit. Echt, ik haatte geschiedenis alsof mijn leven ervan afhing.
"Hey Ivy, wacht!" hoorde ik de hese stem van Harry roepen. Ik grinnikte, stopte en draaide me om.
"Tisser, Styles? Kun je het niet bijhouden?" greens ik.
"Urgh, je was nog sneller weg dan een vampier" greens hij, doelend op de twilight-filmserie.
"Haha, ik ben Alice en ik kan in de toekomst kijken" zei ik met een hoge stem en huppelde naar de kantine. Harry die wees me de weg.
"Serieus, je moet actrice worden" zei hij terwijl hij me serieus aankeek. Toen ik net zo serieus 'uhu' zei, barstten we in lachen uit. Acteren zou never nooit wat voor mij worden.
"Zo, we gaan een Bella-Edwatd vragenrondje doen" zei Harry terwijl hij me naar een tafel trok waar al vier jongens aanzaten.
"Zo, beste Edward. Wat is uw lievelingskleur?" vroeg ik op een presentator-toon en grinnikte.
"Mijn lievelingskleur is Roze" zei hij serieus.
"Serieus?! OMG ZO COOL" kirde ik toen ik naast hem neerplofte.
"I've never met a boy who loves pink" zei ik lachend en haalde wat geld uit mijn tas.
"Kom, ff eten halen" zei ik. En trok Harry weer mee. Ik bestelde mijn hele dienblad vol - tja, ik at gewoon veel - en liep vrolijk naar de plek waar ik mijn tas neergedonderd had toe. Ik zette mijn dienblad op de tafel.
'Like a sir' schoot er door mijn hoofd heen, toen ik deftig ging zitten/
"omg, jij eet veel" hoorde ik Harry mompelen en de jongen met de blonde haren keek verbaasd op.
"Fuck yeah, eat buddy!" riep hij, waarna hij zijn hand in de lucht stak en ik mijn hand tegen de zijne aankletste.
"Ik ben Niall, by the way" greens hij, waarna hij verder ging met zichzelf vol te proppen.
"Zayn" zei de jongen met de zwarte haren. "Liam" zei de jongen met het bruine haar, dat net zoals Zayn in een kuif omhoog stond.
"Hey, waar is Lou?" mompelde Harry met volle mond. Ik propte een stuk van mijn pizza naarbinnen, en nam een slok van het blikje cola.
"Hij komt zo, hij zei dat hij ff moest pissen" antwoordde Zayn droog en ging verder met zijn eten opeten.
"Urgh, lekker" mompelde ik, waarna ik verder ging met eten. Toen ik mijn eten ophad en opstond, botste ik tegen iemand aan.
"Hmpf" verlaatte mijn mond toen ik met een plof terug op mijn stoel voel.
"Lou-eh!" kirde Harry naast me en ik trok mijn wenkbrauwen op. Ik stond weer op en keek de jongen aan, die was gaan zitten.
"Sorry" grinnikte hij, naar me.
"Ugh, geeft niks kan de beste overkomen" zei ik en stak plagerig mijn tong uit, waarna ik mijn dienblad bij de rest van de dienbladen pleurde. Net op dat moment ging de bel.
"Fijn, nog meer les" kreunde ik toen ik met Harry naar Biologie liep.
"Ach ja, wij kunnen er ook niks aan doen" mompelde Harry.
"Ik wou dat wij er wat aan konden doen" zei ik en hing me aan Harry, zodat hij me zowat voorsleepte.