Hoofdstuk 18

Hallo David,

Je raadt nooit wat er gebeurd is...
Ik vertelde je gisteren dat Rick me op een date mee zou vragen. Nou, dat deed hij. Ik zat er al de hele dag over te piekeren. Ik wist maar niet wat ik moest zeggen. En toen vroeg hij me. En ik plaats van hem antwoord te geven, zoende ik hem. Ik weet ook niet wat me bezielde, maar het voelde goed. Heel goed. Hij zoent beter dan jij.
Ik weet dat ik heb gezegd dat dit mijn laatste brief zou zijn, maar ik moest je dit absoluut nog vertellen. Niet om je in te wrijven hoe gelukkig ik wel niet ben en jij niet, maar omdat dit belangrijk voor me is. Ik denk dat ik Rick echt leuk begin te vinden. Misschien ben ik zelfs al over je heen.

Audrey

Ik legde mijn pen neer en zuchtte. Het was een verliefde zucht. Ja, ik dacht dat ik echt verliefd aan het worden was op Rick. En het was een mooie dag om verliefd te zijn. Het was weekend en de zon scheen. Het leek allemaal even perfect.

Helaas was het niet allemaal perfect. Omdat ik morgen de date met Rick had, kon ik dit weekend weer niet naar mijn ouders komen. Mijn moeder was daar niet zo blij mee geweest. Ze had me een uur lange preek gegeven door de telefoon. Had ze enig idee hoeveel beltegoed me dat kostte? Ik vond het verschrikkelijk dat ze niet gewoon blij voor me kon zijn, maar ik wist ook wel dat ze weer snel zou bijdraaien.

En daarnaast moest ik ook weer hard aan het werk. Ik moest leren, maar dat was een stuk moeilijk nu mijn hoofd in de wolken was en niet in de middeleeuwen. Ik moest mijn boek er maar snel bij pakken.

'Bzzz! Bzz!' Mijn mobieltje trilde twee keer achter elkaar en dat betekende dat ik een sms'je binnen had gekregen. Gelukkig maar, want ik was al bang dat het het werk was geweest en daar was ik nu even niet voor in de stemming.
Het was Emma. Natuurlijk was het Emma. Het ging vast over gisteren.
'Zoende hij goed?,' stond er op het schermpje. Typisch Emma. Ik dacht al dat ze dat zou gaan vragen.
'Heel goed,' stuurde ik terug en ik merkte dat ik bloosde.
Nu ik dat weer had afgehandeld, moest ik maar weer eens verder gaan met leren.

'Bzzz! Bzzz!' Weer een sms'je. Emma verveelde zich zeker.
Maar toen ik op het schermpje van mijn telefoon keek, zag ik dat het sms'je niet van Emma kwam. Het was van mijn moeder
'Veel plezier op je date morgen. Kom je volgende week wel weer naar huis? Mam.'
Ik glimlachte. Ze was inderdaad bijgedraaid, zoals ik verwacht had. Gelukkig maar, anders bleef ik de hele dag een slecht gevoel hebben.
'Ja, volgende week kom ik weer. Dank je wel,' stuurde ik terug.
Ik legde mijn mobieltje weg en hoopte dat ik nu eindelijk rust zou krijgen.

Maar de rust waar ik op gehoopt had, kwam niet. Ik kon me slecht concentreren op mijn werk. En toen trilde mijn mobieltje. Wie zou het zijn? Emma of mijn moeder? In elk geval was ik er niet blij mee dat ik gestoord werd.
Maar ook deze keer was het niet wie ik verwacht had. Het was van Rick. Nieuwsgierig keek ik naar het sms'je.
'Ik heb zin in morgen. Ik hoop dat jij dat ook hebt.'
Ik werd een beetje rood en een golf van geluk spoelde over me heen. Wat ontzettend lief was het dat hij zoiets stuurde.
'Ja, heel veel. Ik kan niet wachten,' stuurde ik hem.
En vanaf dat moment kon mijn huiswerk het wel vergeten.

Sorry dat ik zo lang niet geschreven heb, maar ik had geen inspiratie. Maar goed, wat vonden jullie?
(fout gecorrigeerd. Dat krijg je nou als je schrijft als je moe bent...)