Proloog

Het nieuwe schooljaar begon vandaag. Estée was bij mij blijven slapen, we waren de dag ervoor nog uitgeweest. Geen goed idee waarschijnlijk. Maar dat kon ons niets schelen. Je kan wel zeggen dat we bad girls zijn, of rebels als je het zo wilt. Dat zijn we ook, maar daar hebben we een goede reden voor. Als wij niet zo zouden zijn, dan zouden wij losers zijn. Sukkels die gepest worden, en dat.. Dat wouden we beiden echt niet. Alleen wij 2 weten hoe we in elkaar zitten, hoe we echt in elkaar zitten. Zelfs liefjes of andere vrienden, niemand weet het. Alleen wij 2. Jullie waarschijnlijk wel wat weten over ons. Nou, ik leid jullie even snel in.
Estée is mijn beste vriendin, al van toen we 7 jaar waren, nu zijn we bijna 18. Dat wil zeggen dat we in ons Senior year zitten! Awesome toch? In ieder geval, Estée is een durfal, ze zal niet snel iets zeggen dat je kan provoceren maar als ze iets zegt dan doet ze het goed. Ze is redelijk snel pissig op mensen, dus niet op haar zenuwen werken is de boodschap. Ze is heel slim, haalt altijd goede punten. Ze woon alleen met haar mama omdat haar papa 3 jaar geleden overleden is. Hij pleegde zelfmoord. Haar mama is niet echt veel thuis. Ze verdrinkt haar verdriet en heeft altijd nieuwe vriendjes. Ze doet aan One-nightstands. Ze kijkt niet echt naar Estée om. Ze hebben niet zo'n goede band. Maar wat kan je eraan doen?
Nu een beetje over mij. Ik ben Melody. Ik heb Spaanse en Engelse invloeden in m'n familie. Ik ben wat je nogal zachtjes kan uitdrukken, een beetje een bitch. Ik heb nogal een grote mond. Maar versta me niet verkeerd, ik pest geen mensen. Ik kom voor hun op, maar als je mij iets misdoet, it's on and poppin'. Ik ben niet zo snel kwaad, maar ik heb nogal de intentie om te beginnen slaan. Estée zegt dat ik talent heb. Ik hou van acteren en zingen, musicals enzo. Buiten de theaterwereld luister ik niet naar die soort muziek. Ik ben nogal een rockchick. Ieder zijn ding hè. Mijn thuis situatie is niet ingewikkeld. We zijn een gewoon gezin. Niet gescheiden, niet samengesteld. Maar er scheelt wel wat. Ik heb geen goede band met mijn mama, en dat probeer ik dan goed uit te drukken. Ik kan niets juist doen, altijd is er iets verkeerd. Ik ben altijd te dik, en zie er nooit goed uit. Altijd is er iets. Zoiets maakt een mens nu eenmaal onzeker. En in mijn dagboek, zal dit wel snel duidelijk worden.