Chapter 2. The Next Day.

Gillend word ik wakker na een vreselijke droom. Die komen de laatste tijd steeds vaker. Langzaam kom ik overeind en kijk ik om me heen. Holy sh*t. Dit is geen gras, en achter me zit geen boom. Waar ben ik in vredesnaam? He wacht, er staat iemand voor me. Een jongen, met een dienblad. 'Goodmorning. Did you sleep well?' vraagt ie. 'No, not really. But i've got a little question. Who the heel are you and where on earth am i?' Ik wrijf met mijn hand door mijn oog om alles wat scherper te zien. Eigenlijk is het een best wel knappe jongen... 'I'm Liam, And you're at my house. I saw you sleeping against a tree yesterday and you looked a bit helpless, so i thaught that it would be a good idea to take you home and take care of you.' O dus... "We didn't eh... I mean...' ik wijs van mij naar hem en weer terug. Tot mijn verbazing moet hij lachen. 'No, you were pretty much asleep, but you did wake up a few times. I think you had a nightmare.' Opgelucht haal ik adem. 'i appreciate what you've done, but i dont think i need any help.' Zeg ik dankbaar en ik wil weglopen, maar hij pakt mijn arm. 'I can feel your bones. you need to eat something.' Daar heeft ie een punt, al geef ik dat niet graag toe. 'I can find something in a dustbing. Ik ruk me los uit zijn greep. 'How could i be here, alive, is there wasn't any food outside?' Probeer ik hem te overtuigen. Alleen moet ik door die zin weer terug denken aan gisternacht en stort ik weer huilend in op de grond. Al snel voel ik twee armen om me heen. 'Ssssht. It's gonna be allright. By the way, i don't even know your name.' fluistert Liam. Even denk ik na. Kan ik hem wel vertrouwen? Ik kijk in zijn diep bruine ogen en neem een besluit. 'My name is Jenn.' Ik geef een valse naam.