Hoofdstuk 25

Draco Lucius Malfoy. P.O.V

Blaise scheurde met mij op zijn nek, door de gangen heen. ‘He blondie! Uitkijken of ik loop je omver!’ Brulde Blaise tegen Scarlett die met een boek in haar handen door de gang liep. Ze wilde net een stap opzij doen, maar was te laat. We knalden tegen haar op en ik vloog van Blaise zijn nek af. Ik landde met een doffe klap op de grond, maar negeerde pijn. Ik keek naar Scarlett die op haar knieën op de grond zat. Haar boek lag open één meter verderop. Ik liep er naar toe, om hem op te rapen. Ze schuifelde er zelf ook naar toe, maar ik was haar voor. Ze keek me aan en bewoog niet meer. Ook ik bewoog niet meer, met het boek nog in haar handen. ‘We hebben geen tijd om romantisch te doen,’ brulde Blaise er tussen door. Hij rukte het boek uit mijn handen en duwde het in die van Scarlett. ‘Beter uitkijken de volgende keer Griffiths! Kom mee Dray we hebben wel wat beters te doen.’ Ik leek te ontwaken uit mijn trance en sprong weer op Blaise zijn nek. Blaise begon gelijk weer door de gangen te scheuren. Ik zwaaide nog even naar Scarlett, maar ik wist niet of ze het wel gezien had. We waren te snel naar mijn zin de hoek al weer om. We scheurden de commonroom in en gingen gelijk door naar de slaapzaal. Ik dumpte mijn boekentas op mijn bed. ‘Zo dat scheelt al weer wat gewicht,’ mompelde Blaise. ‘Eigen schuld Zabini, niemand verslaat mij.’ ‘Tuurlijk Bro, tuurlijk als jij dat wilt geloven.’ ‘Ik geloof dat niet, dat is de pure waarheid.’ Ik wierp een blik op de klok. ‘Ik heb honger,’ mompelde ik. ‘Ik ook, maar het is nog geen tijd.’ ‘Zielige wij.’ We liepen weer naar beneden. Nou ja Blaise liep en ik zat op zijn schouder op zijn hoofd te trommelen. ‘Draco dat is echt super vervelend wist je dat.’ ‘Ja dat wist ik inderdaad ja, dat maakt het nog wat leuker.’ ‘Bitch.’ ‘Ik ook van jou Blaise. Ik ook van jou.’ Blaise gooide me op een bank en plofte zelf in een stoel neer. Ik liet mijn storm grijze ogen even over de leerlingenkamer glijden. Scarlett was nergens te bekennen. Misschien was ze even langs de ziekenzaal, of was ze al naar de Great Hall gegaan. Verveeld lag ik op de bank in het haardvuur te staren. ‘Ik verveel me,’ bromde ik. ‘Eerstejaars pesten?’ ‘Jep.’ Blaise stond op, maar ik bleef rustig liggen. ‘Hé bro kom je nog?’ ‘Nee jij zou me dragen weet je nog?’ Brommend liep Blaise op me af en ik sprong op zijn nek. We scheurden door het kasteel en duwde iedereen om die we tegen kwamen. Verontwaardigd riepen ze ons dingen na, maar die negeerde we. Na een tijdje besloten we naar de Great Hall te gaan. We hadden honger en het eten zou er vast wel zijn. Blaise scheurde de Great Hall in en verbaast werden we aangekeken. ‘Malfoy heb je nu eindelijk iemand zover gekregen dat je niet eens meer hoeft lopen?’ Sneerde Potter. ‘Nee Potter, ik kan in tegenstelling tot jou een weddenschap van iemand winnen.’