Hoofdstuk 1

~Hoofdstuk 1~

Ik zit al een tijdje op het bankje, en weet niet wat ik nu moet doen, langzaam voel ik een traan over mijn wang naar beneden rollen. Snel veeg ik het weg, voordat iemand het ziet. De laatste keer dat ik gehuild heb was ik 7, ik was van me fiets gevallen en had een tand door mijn lip. Toen ik een snoepje had gekregen was het al weer over. Maar nu is het geen lichamelijke pijn dat zomaar over gaat door een snoepje, nee het is veel erger. Diep vanbinnen ga ik kapot. Diep vanbinnen ben ik helemaal verscheurd. En het ergste is nog wel dat ik niet weet hoe het komt en wat ik er aan kan doen.

Dan bedenk ik me iets, ik bel gewoon mijn ouders op of ze me komen halen. Snel pak ik mijn mobiel, en toets het nummer van thuis in. *tuuuuuut* *tuuuuuut* " dit is de voicemail van.... Ik hang op. Altijd net als ik ze nodig heb, nemen ze niet op.Verdomme! Dan krijg ik weer een nieuwe sms, ik hoop dat het van mijn moeder is. Ik kijk, helaas het is weer van het onbekende nummer.

Je ouders bellen heeft geen zin, je maakt het jezelf er alleen maar moeilijker door

Hoe kan het dat hij, ik ga er al vanuit dat het een man is die mij stalkt, weet wat ik doe?! Dus ik besluit hem terug te smsen.

Wie ben je en wat heb je met me gedaan??!!

Als ik het verstuurd heb bedenk ik me dat dit niet de allerbeste zin was die ik had kunnen sturen, maar daar is het nu al te laat voor. Dus ik wacht rustig af tot ik een nieuwe sms krijg. 10 minuten later heb ik nog steeds niks terug... Ik ben het wachten zat dus ga maar eens de buurt hier verkennen. Ook heb ik nu honger en dorst. Geen idee waar ik iets te eten of te drinken vandaan moet halen, maar daar kom ik vanzelf achter, hoop ik...