Love #Twenty-One

Er ging een felle steek door mijn buik heen, en ik kromp lichtjes in elkaar. Er kwamen er steeds meer, en ik kromp in elkaar tot dat ik Niall zowat wurgde, die sliep.
"Wat is er Justin?" hoorde ik zijn schorre ochtend - of avond want het was avond - stem zeggen.
"Pijn" piepte ik terwijl ik Niall krampachtig vasthield, en wurgde. Hij schoot overeind en drukte op een knopje. Niet veel later kwam er een zuster binnen, terwijl Niall mij probeerde te sussen. Dat lukte niet, aangezien de steken steeds erger werden. Ik zag hoe de zuster iets in mijn infuus, ja die had ik ook nog, via een spuit erin deed en niet veel later voelde ik hoe er een koud goedje via de naald mijn lichaam in.
"Het kan kloppen dat je straks niks meer voeld, dus dat je ogen dan ook dichtvallen. Alleen je slaapt niet, of wel" zei de zuster. Dat was raar. Zometeen vielen mijn ogen dicht, terwijl ik niet eens sliep? Erg irritant, alsof ik in coma lag ofzo.
"Je kunt wel praten hoor" grinnikte de zuster toen ze zag dat mijn ogen angstig naar Niall flitste die de zuster met grote ogen aankeek. Hij keek opgelucht naar de zuster, die de kamer inliep. Niall had zich onder me door gewurmd, waardoor ik nu met mijn rug op zijn borst lag. Ik gaf toe, hij was een heerlijk kussen. De steken werden minder, gelukkig. Ik voelde me doodop, ondanks dat ik lang geslapen had.
"Ikgaslapen" murmelde ik zacht, toen mijn ogen - of door mezelf of door het gekke medicijndingetje - dichtvielen.
"Justin?" hoorde ik Niall vaag zeggen.
"Hm" murmelde ik lui.
"Ik hou van je" zei hij, voordat ik in een droomloze slaap viel.



Ik zit nu op school dus niet zo'n lang stukje ;p