002 - Belladonna Lestrange

Inmiddels was Mrs. Flatteritch al bezig met het oplezen van de namen met een K. Jai en Luke waren ingedeeld bij Griffoendor, met een warme ontvangst van hun broer Beau. Rosalinda stond een beetje nerveus om haar heen te kijken, of iemand de moeite nam om aandacht aan haar te schenken. Grijnzend sloeg ik mijn rechterarm om haar schouders en fluisterde in haar oor 'Maak je niet druk, die afdelingen betekenen in feite niks. Het zijn maar namen, en wij zijn allemaal tovenaars van het zelfde vlees en bloed.' Ze keek met de zelfde beledigde blik opzei als altijd als ze naar me keek, toen opeens 'Lestrange, Belladonna' door de zaal schalde. Het geluid stierf weg en maakte plaats voor gefluister en gesis. Statig liep ik naar de kruk en nam plaats alsof het een troon was. Even keek ik neer op de menigte waarvan sommigen zich met open mond aan me vergaapten. Dat moment werd onderbroken door de grote pratende hoed. Hij rook muf en schimmelig. Opeens gilde Luke zijn stem 'Ey Bella, succes hè?!' ik moest hard lachen en knikkerde bijna van mijn stoel, waardoor de rest van de zaal ook in lachen uitbarstte. Maar het kon me weinig schelen dat ze me uitlachten. Tijdens de reis was Luke steeds spraakzamer geworden, totdat hij net zo erg was als zijn broer.
Ik probeerde me op de stem van de hoed te focussen. Hij mompelde een heleboel dingen en het duurde ontiegelijk lang. 'Zeg hoed, je stink naar de sokken van mijn oma - die ik niet eens heb, kan ik je nog eens af doen?' sprak ik luid, en omdat de rust - met hulp van de leraren - weer was terug gekeerd echode het een beetje door de zaal. Weer barstte de leerlingen van Hogwarts in een luid gelach uit. Ik pikte de vrolijke lach van de tweeling er tussenuit en begon daardoor zelf ook te grinniken. 'Zwadderich!' schreeuwde de hoed opeens en het ding werd weer van mijn hoofd getild. Ik zuchtte en veegde dramatisch met de rug van mijn hand mijn voorhoofd af, waarna ik charmant naar de zaal glimlachte en naar de aarzelend juichende tafel toe liep. Ik gaf ze groot gelijk. Ik zou ook niet blij zijn als een een Lestrange in mijn afdeling zou krijgen. De verhalen over mijn moeder waren nu niet bepaald de aardigste. Ik nam keurig plaats aan de lange tafel van mijn] afdeling en ik voelde me ongelofelijk trots, waarom wist ik niet. Ik keek een beetje ongeïnteresseerd rond en schudde wat handen van mensen die het aandurfden tegen een monster als ik te praten, laat staan een hand geven. Erg dappere afdeling had ik. Ik keek pas weer echt naar de drie potige kruk toen de naam 'Rivers, Rosalinda' viel. Als de koningin die ze was liep ze statig naar de stoel, beklom hem onhandig en nadrukkelijk om zich heen kijkend of niemand er aan dacht haar te helpen. Wat natuurlijk niemand wilde. Dus ging ze maar gewoon zitten en de hoed werd op haar hoofd geplaatst. Natuurlijk zakte hij, zoals bij iedereen, over haar ogen. Rosalinda-lief probeerde alleen tevergeefs het ding omhoog te duwen met een hand. En toen met twee handen. En toen gaf ze het op. 'Zwadderich!' schreeuwde de hoed en ik zuchtte diep. Ergens had ik gehoopt dat ze zou worden ingedeeld bij Ravenklauw. Die waren ook zo verwaand, Rosalindaatje was waarschijnlijk te dom daarvoor. Ik moest met de hoed instemmen dat het haar aan hersenen ontbrak op sommige gebieden.
Mijn tafel juichte uitbundig ik was de enige die bleef zitten en zachtjes mompelde 'Nobody dies as a virgin. Life fucks us all' Rosalinda schoof aan en kwam tegenover mij terecht. Ik schonk haar één van mijn prachtigste glimlachen en keek haar toen heel even emotieloos aan, vlak voor ik weg keek en mijn blik richtte op de kruk met daarnaast Mrs. Flatteritch. Mrs. Flatteritch was onder het schoolhoofd - Mr. Naughderon - de belangrijkste persoon. Ze was een kleine vrouw van middelbare leeftijd met een puntig gezicht en muisbruin haar wat hier en daar wat grijzige plukjes begon te vertonen. Haar grijze ogen keken streng toe terwijl de volgende leerling op de stoel klom. Ze was tevens het afdelingshoofd van Ravenklauw, dat had ik van oudere kinderen in het weeshuis gehoord. Het afdelingshoofd van Zwadderich was Mrs. Draws. Grace Draws voluit. Een lange gedaante. Knap en nog helemaal niet zo oud, als ik de oudste jongens in het weeshuis moest geloven. Het afdelingshoofd van Huffelpuf was Mr. Scorge-Triall en die van Griffoendor Mr. Granago. Ze zaten allemaal aan de hoofd-tafel maar ik had echt geen idee wie wie was. Al had ik zo'n vermoeden dat de lange, slanke zwartharige jongedame helemaal aan de zijkant Mrs. Draws was. Ze was inderdaad knap. Met een kleine neus, bleke huid, grote donkerbruine ogen die zelfvoldaan de zaal in keken. De conciërge, een stevig mannetje met pretoogjes, bracht de kruk en de hoed weg. Het feestmaal kon beginnen.