Teamen?

Raaf kijkt Stefano bedenkelijk aan. ‘Hoezo een team? Ik doe nooit aan teams. Ik bedoel, er kan er maar eentje winnen.’ Zegt hij. ‘Ja, maar als we teamen kunnen we elkaar helpen om te overleven. Als zij bijvoorbeeld geen water heeft kan ik haar dat geven en met z’n tweeën sta je sterker dan alleen, toch? Daarbij weet ik zeker dat we toch nooit met z’n tweetjes overblijven tot de finale, dat gebeurt bij de Beroeps ook haast nooit.’ Antwoordt Stefano.
Het is waar, met z’n tweeën sta je sterker dan alleen. Maar wilt Ruby teamen met Stefano? Haar aartsvijand. De jongen die haar het leven altijd zuur maakte? Wie zegt dat ze hem kan vertrouwen? Zo meteen ligt ze te slapen in de arena en dan snijdt hij zo haar keel door, daar ziet ze hem wel voor aan. Nee, teamen met Stefano gaat niet gebeuren.
Raaf kijkt bedenkelijk. ‘Wat vind jij Ruby?’ vraagt hij. Nu moet zij zeggen wat ze vind, maar daar is ze nou net niet goed in. ‘Ehm.. Ik slaap er nog een nachtje over.’ Zegt ze zacht. In haar hoofd slaat ze zichzelf, ze had moeten zeggen dat ze het niet wilt! Nu lukt het haar vast niet om te slapen. Nou ja, dat had sowieso al niet gelukt maar nu heeft ze ook nog iets om over te zenuwen. Dit is zo’n situatie waar ze ontzettend tegen op ziet. ‘Oke dan, we bespreken dit later wel,’ gaat Raaf verder, ‘voor mij komt het eigenlijk niet zo goed uit want ik heb voor jullie allebei al een heel plan bedacht voor in de Spelen, maar als jullie het graag willen kunnen we het wel proberen. Nou, maak het je zelf gemakkelijk, ik ga slapen, tot morgen!’ Hij staat op en loopt het vertrek uit.
Stefano rekt zich eens flink uit en zegt: ‘Nou, ik ga maar eens naar mijn kamer. Slaap lekker.’ En ook hij is weg.