Hoofdstuk 20

Draco Lucius Malfoy. P.O.V

‘Wat hebben we hierna?’ Vroeg Blaise. Hij leek alweer vergeten te zijn wat ik had gezegd. Gelukkig. ‘Toverdranken van ene Horace Slughorn.’ ‘Oh die ene dikke vent?’ ‘Ja dat zal wel ja.’ We liepen naar de kerkers en de deuren stonden al wagenwijd open. Slughorn waggelde al door het lokaal heen. ‘Kom binnen, kom binnen,’ riep Slughorn vrolijk toen hij ons aan zag komen. ‘Niet zo verlegen! Jij bent zeker een Malfoy is het niet?’ Ik kijk hem even vaagjes aan, maar knikte toen. ‘Je moet eens op mijn feestjes komen! Ik zal zorgen dat je een uitnodiging krijgt.’ ‘Dankuwel professor. Dat is erg aardig van u,’ antwoordde ik beleefd. ‘Geen dank mijn jongen, geen dank. Kom ga nu snel zitten dat kunnen we beginnen.’ Blaise was al gaan zitten, naast een andere Slytherin en bleef zo gespaard van die freak. Gelukkig voor mij zat Scarlett alleen. Er was nu geen Blaise die me tegen hield. Ik overwoog haar met rust te laten, maar de kriebels in mijn buik overwonnen het daarvan. Ik liep naar haar toe en gooide mijn tas op tafel. ‘Hallo Scarlett. Me gemist?’ Geïrriteerd keek ze me aan. Mijn gezelschap stelde ze dus niet op prijs. Ik begreep niet waarom. Ik heb altijd aardig tegen haar gedaan. Ze was echt het eerste meisje waar ik voor wilde gaan, maar ze wilde mij niet. Ik zou voor haar vechten. Slughorn begon zijn les, maar ik luisterde niet. Ik legde mijn hoofd op mijn armen op tafel en staarde naar Scarlett. Ze negeerde me, maar ze had door dat ik naar haar staarde. Dat zag ik aan de veer waar ze nerveus mee speelde. Ze wierp een korte blik op me. Ik staarde in haar blauwe ogen, maar ze straalden niet. Ze keken verdrietig. Ze wendde haar blik al snel weer af. Ze leek even verward te zijn. Alsof ze iets geks had gezien. Daardoor raakte ik alleen maar in de war. Ik richtte mijn blik weer naar de voorkant van de klas. We konden vloeibaar geluk winnen. We moesten de drank van de levende dood maken. Met de gene waar je naast zat, Scarlett dus. Ik opende mijn boek op de aangegeven pagina. Ik zag Scarlett het zelfde doen. ‘Zal ik de ingrediënten halen?’ Vroeg ik. Ze knikte. Ik stond op en pakte de ingrediënten die op de lijst stonden. Ik liep terug en ik zag dat Scarlett haar ketel al gepakt had en keek wat we moesten doen. Misschien konden we dit nog wel winnen. Scarlett was slim. Dat wist ik zeker. Ik legde de ingrediënten neer en keek in het boek wat we moesten doen. ‘Dit is nog best ingewikkeld,’ mompelde ik. Ik wierp een korte blik op Scarlett. Ze had een kleine frons op haar gezicht. ‘Moeilijk?’ Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. Ze begon, zonder iets te zeggen, mij dingen aan te wijzen wat ik moest doen. Ik volgde braaf haar instructies op. Ze zal wel weten wat we moesten doen. Of niet? Zo niet, ik vertrouwde haar en dat was genoeg voor mij.