28 # Start Over

Een zacht getik op mijn schouder trekt me terug de wereld in.
'Mag ik deze mooie dame even van je lenen?' Mijn ogen ontmoeten de ogen van Klaus. Net zo onvoorspelbaar als die van Damon, maar met een andere kleur, een andere intensiteit. Ik draai me terug om naar Damon en kijk hem vragend aan wanneer hij mijn hand blijft vasthouden. Zijn blik vertelt me genoeg. Hij vertrouwt Klaus niet bij mij in de buurt. Niet alleen omdat hij weet dat Klaus altijd iets van iedereen wil, maar ook omdat hij duidelijk de chemie tussen ons heeft gezien.
'Het is goed Damon', fluisteren mijn lippen zonder een woord uit te spreken. Hij geeft me nog een betekenisvolle blik, maar knikt dan langzaam.
'Ik moet Stefan toch nog even opzoeken', en met die woorden verlaat hij de dansvloer. Klaus houdt zijn hand op. Ongewillig verschijnt er een glimlach rondom mijn mondhoeken wanneer ik mijn hand erin leg. Dan pas besef ik dat ik zonet aan mezelf heb toegegeven dat er een chemie tussen Klaus en mij is. Even frons ik mijn wenkbrauwen. Vind ik dat echt? Blijkbaar..
Even laat hij me genieten van het dansen, de sfeer en van.. ons. Dan verandert de blik in zijn ogen en weet ik dat het tijd is voor het zakelijke gedeelte van de avond.
'Wat wil je dat ik doe?' Hij tuit zijn lippen even als ik zo recht voor mijn raap ben.
'Ik hoorde van Rebekah dat ze je al heeft ingelicht over Elena?'
'Niet geheel. Ik weet alleen dat je haar.. bloed wil?' Hij knikt kort.
'Er gebeurt verder niets met haar. Ik wil alleen dat je haar naar buiten krijgt. Daar neemt.. iemand het van je over. Als je wil kunnen we ervoor zorgen dat ze zich niet meer herinnert dat je met haar naar buiten bent geweest of dat jullie zijn aangevallen.'
Ik vernauw mijn ogen.
'Hoe wil je haar geen pijn doen terwijl je bloed van haar wil?' Hij glimlacht even zoetjes.
'Ik zal haar geen pijn doen.' Typische woorden die een diepere betekenis hebben. Ik doe mijn mond open om te zeggen dat ik het doe, als mijn ogen Elena in beeld krijgen. Ze doet tegen iedereen aardig, dat heb ik zo onderhand wel door, dus waarom zou ik haar dit aan doen?
'Alsjeblieft, Mary?'
Ik blijf naar Elena kijken, blijf twijfelen.
'Je bent me iets verschuldigt.'
Nou draai ik me kwaad om.
'Niet waar. Ik h-'
'Als je nu gaat zeggen dat ik een eerlijke kans bij Caroline heb gekregen, dan heb je het mis, want ze is er nu niet', onderbreekt hij me bot.
'Ik zal er eens voor zorgen dat ze hier is.' Met die woorden trek ik me los en baan ik me een weg naar Elena.

Ik begroet haar. Ze vernauwt haar ogen terwijl ze me terug begroet. Wetend dat ik iets van haar moet.
'Ik heb het een en ander van je geh-'
'Ik weet het. Ik ben beroemd', kap ik haar af. Een zacht gegrink naast haar laat me opkijken. Het is Jeremy. Elena opent opnieuw haar mond om iets te zeggen, maar ik weet al wat dat is.
'Caroline. Ik wil dat Caroline hier komt.'
'Ze is er al', antwoordt ze met een blik naar de deur waar Caroline zonet door is gelopen. Mijn blik ontmoet die van Caroline waardoor haar humeur in een keer omslaat.
'Excuseer me even. Ik ben zo terug.' Ik loop regelrecht naar Caroline, waarbij ik haar waarschuwende blik negeer.
'Ga met Klaus dansen.' Haar wenkbrauwen schieten omhoog.
'Waarom zou ik dat doen?'
'Omdat dat de enige manier wanneer is waarop ik Elena kan beschermen', fluister ik haar sissend toe. Ze vernauwt haar ogen, maar weet dat ik niet lieg.
'Fijn', zegt ze knikkend en ze loopt nonchalant richting Klaus. Ze houdt haar hand op zonder hem aan te kijken en wacht tot hij die vastpakt. Dat was stap één.

Nu loop ik door naar Matt. Hij is de eerste die me deze avond met een glimlach begroet. We praten even over koetjes en kalfjes terwijl ik ons langzaam richting het juiste onderwerp toebeweeg.
'Dus volgens mij ziet Rebekah je wel zitten.'
'Wie?' Ik trek een wenkbrauw omhoog. Dit gaat moeilijker worden dan ik dacht.
'Je zal me niet geloven, maar ze heeft werkelijk spijt van alles wat er is gebeurd.'
'Ja ja', mompelt hij.
'Alles dat ik van je vraag is of je haar nog één kans geeft, vraag haar ten dans.'
'Weet je, Mary, ik mag je, maar hier heb ik geen zin in.'
'Alsjeblieft?' Ik kijk hem met puppy ogen aan. Ik hoor hem wat gevloek mompelen, maar dan knikt hij toch ook.
'Vergeet niet dat ik het voor jou doe', zegt hij nog voor hij vertrekt. Stap twee is gedaan.

Nu loop ik terug naar Jeremy en Elena. Voor ik naar Elena loop, houdt Jeremy me lang genoeg tegen om in mijn oor te fluisteren: 'Bonnie kwam naar me toe. Ze zei dat je had gezegd dat ze mijn geheugen moest opfrissen. Ik herinner me alles weer, bedankt.' Ik glimlach als antwoord. Voor ik me tot Elena meng.
'Waarom doe je dit?' vraagt ze met een blik op de twee dansende stelletjes.
'Dit is de enige manier waarop ik onze beide levens kan redden', fluister ik zacht. Als Klaus dit hoort, heb ik een probleem.
'Dan alsnog. Waarom doe je dit?' Ik vernauw mijn ogen als ik haar toon hoor.
'Je hebt met Stefan gepraat', antwoord ik licht verrast.
'Ja, ze heeft met mij gepraat', klinkt er achter me.