Hoofdstuk 44

‘Hoi Fred,’ zei ik toen ik zijn rode haar herkende. ‘Hoe weet je nou dat ik het ben?’ ‘Jij bent degene die me de hele tijd stalkt,’ grapte ik waarna ik hem in zijn buik porde. Nep beledigd keek hij me aan. Ik glimlachte even liefjes naar hem. Hij glimlachte even terug en zijn grip op mij werd even wat minders strak. Handig maakte ik daar gebruik van. Ik rukte me los en rende lachend over het terrein heen. ‘Stalker stalker,’ riep ik lachend. Ik hoorde zijn voetstappen dichter bij komen en ik versnelde mijn pas. ‘Pak me dan,’ riep ik hem toe. ‘Ik krijg je wel kleine duivel,’ hoorde ik hem terug roepen. ‘Echt niet zolang ik Perkamentus als achternaam heb, zul je me niet krijgen!’ Ik had het mis. Toen ik dat gezegd had leek het Fred aan te sporen me te pakken. Ik rende nog iets harder, maar Fred was sneller. Ik was niet van plan me te laten pakken en draaide me vliegensvlug om. Ik dook onder zijn arm door en sprong op zijn rug. ‘Ik zei het toch,’ fluisterde ik in zijn oor. Grijnzend draaide hij zijn hoofd mijn kant op. Te dicht bij. Dat vond ik al snel, dus ik sprong van zijn rug af en ging naast hem staan. Glimlachend keek ik hem aan. ‘Je liet me best schrikken weet je dat?’ ‘Waarom?’ Vraagt hij onschuldig. ‘Het is best eng als je niet meer terug komt op de grond.’ Grijnzend kijkt hij me aan. ‘Weet ik.’ ‘Mean person!’ Roep ik en ik begin hem te kietelen. Natuurlijk kreeg ik de aanval terug en Fred was sterker dan mij. Gierend van de lach rol ik over de grond en ik kan niet meer stoppen. ‘Sto.. Stohoopp! Iiikk ka..aan nni.. eet tegen kie eteleen.’ Uiteindelijk stop hij en rolt hij zelf over de grond van het lachen. ‘Is het leuk?’ Vraag ik. ‘Ja,’ antwoord hij droogjes. Ik grinnik even en plof daarna naast hem op het gras. ‘Kom we gaan naar het meer!’ Roep ik en ik trek hem overeind en sleur hem mee. Genietend laat ik me aan het meer op mijn rug vallen. Ik lig net ver genoeg met mijn hoofd van het water af. George ploft naast me neer. ‘Ga je niet naar huis?’ Vraag ik hem. ‘Nee.’ ‘Waarom niet?’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Ik vier het altijd thuis. Ook eens leuk voor de verandering.’ Ik grinnik zacht. ‘Jij gaat toch ook niet naar huis?’ ‘Nee maar wat heb ik nou thuis te zoeken? Pappa zit hier op school. Zou ik de hele kerst alleen zijn. Wauw dat is nou echt gezellig.’ ‘Daar had ik even niet aangedacht.’ ‘Eierdoos,’ zeg ik lachend. Ik haal met mijn hand wat water uit het meer. Onverwacht spetter ik het over hem heen. ‘Waar heb ik dat nou aan verdient? Dat is koud!’ ‘Omdat je een eierdoos bent,’ lach ik. ‘Ooh Luce die krijg je terug!’ Gillend sta ik op en ren weg, maar ik ben te laat. Fred tilt me op en gooit me zonder pardon in het water. Ik kan nog net op tijd zijn hand vastgrijpen om hem met me mee te trekken. Proestend kom ik boven. ‘Koud!’ bibber ik. Ook Fred komt boven water. ‘Gek,’ roep ik. ‘Weet ik. Kom we gaan snel naar binnen. Straks vatten we kou.’ We zwemmen naar de kant en sprinten dan weg naar het warme kasteel.