Hoofdstuk 12

Draco Lucius Malfoy. P.O.V

Al snel had Blaise me ingehaald.’Dray wat zie je toch in die meid? En weet jij het wachtwoord?’ Vroeg hij. ‘Volbloed tovenaars.’ De muur schoof op zij en we konden naar binnen. We lachten even om het wachtwoord. Soms waren ze zo stom. ‘Ik zeg het je Dray, laat haar gaan man.’ Ik stond op het punt om te zeggen, dat ik haar niet wilde laten gaan. Dat ze zo’n indruk op me maakte, toen ik haar zag zitten in de commonroom. Ik schudde mijn hoofd. Hij begreep het. Later. Ik liet me neer vallen voor het haardvuur. De groene gloed die hier hing, was alweer snel vertrouwd. ‘Dude waarom beginnen morgen de lessen alweer?’ Vroeg ik Blaise. ‘Geen idee Bro, geen idee. Als het aan mij lag, begonnen ze nooit.’ Was zijn nuchtere antwoord. Zuchtend stond ik op. ‘Ik ga maar eens naar de slaapzaal.’ ‘Ik ga mee,’ zei Blaise. Ik wist wat hij eigenlijk bedoelde, maar niet kon zeggen. ‘Wij moeten praten Bro.’ Zwijgend liepen we naar boven. Ik overwoog nog even om doei tegen Scarlett te zeggen. Ik deed het niet. Misschien dat, dat beter was voor nu. In de slaapzaal plofte ik op mijn bed. ‘Laat haar gaan Dray, je kan zoveel beter krijgen.’ ‘Hoezo ik kan beter krijgen? Wat is er mis met haar? Ze is perfect, dat weet ik gewoon.’ ‘Dray luister naar jezelf, je slaat wartaal uit.’ ‘Ik sla helemaal geen wartaal uit!’ ‘Dray chill bro. Kijk wat ze met je doet. Je bent nu al de weg kwijt. Hoelang ken je haar nou al?’ ‘We zijn naar het bal geweest tijdens het toverschooltoernooi.’ ‘En wat is er daarna gebeurd?’ ‘Niks.’ ‘Precies niks! Je hebt het een jaar laten rusten. Dat klopt niet. Er zijn betere meisjes voor je. Geloof me.’ ‘Misschien heb je gelijk,’ mompelde ik. ‘Zie je Blaise Zabini heeft altijd gelijk.’ Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem aan. ‘Oké misschien ook niet.’ Grinnikend gooide ik mijn kussen naar zijn hoofd. ‘Die krijg je terug bitch!’ Snel griste ik het kussen van Crabbe’s zijn bed af. Ik sprong van mijn bed af en begon Blaise op zijn hoofd te meppen met het kussen. Blaise liet dat niet zomaar gebeuren en mepte me hard terug. Veren vlogen in het rond, maar we stopten niet. Na een tijdje kwamen Crabbe en Goyle de slaapzaal binnen. ‘Bij merlijn’s baard wat is hier aan de hand?’ Bromde Goyle die een cakeje in zijn hand had. Blaise en ik wierpen elkaar een veel betekende blik toe. We knikten en renden op Crabbe en Goyle af. Hard mepten we met de kussen op hun hoofden. Ze vielen op de grond en lachend rolden Blaise en ik over de grond. Crabbe en Goyle hoestte een aantal veren op. ‘Kijk wat je met mijn cakeje hebt gedaan,’ riep Goyle verontwaardigd. ‘Stel je toch niet zo aan. Je hebt al genoeg cakejes in je leven gegeten,’ snauwde ik hem toe. Gelijk hield hij zijn mond. ‘Nou ik weet niet wat jullie doen maar ik ga pitten.’ ‘En wie gaat dit dan opruimen?’ Vroeg Crabbe.
‘Jij.’ ‘Ik alleen?’ ‘Nee jij en Goyle.’ Snel pakte ik mijn spullen sprinten de badkamer in. Deed wat ik moest doen en plofte op mijn bed. ‘Nou veel succes.’ Daarna trok ik de gordijnen dicht en viel langzaam in slaap.