Hoofdstuk 10 (eindelijk)

We begonnen te eten.
Na het eten begonnen we wat te rotzooien met de restjes allee vooral ik begon Harry vol te smeren met de vanillepudding. Ik hield nu eenmaal van vanille. Ik hing helemaal vol met appelmoes en spaghettisaus, ik liep door de eetzaal met Harry achter mij hij kon my makkelijk inhalen maar hy deed het niet en ik denk dat dat was omdat hy ervan genoot. Hij genoot van het feit dat ik van hem wegliep en hij wouw mij moemaken. Na zeker 10 minuten gelopen hebben stopte ik voor de haard, ik was helemaal buiten adem en voelde steken in mijn zij. 'Gaat het wel' vroeg Harry toen ik na een paar minuten nog niet kalm kon ademhalen. 'Jaja het gaat, maar waarom heb je my niet ingehaald' vroeg ik toen ik voor de haard ging zitten. 'Sorry, ik vond het gewoon leuk om je zo te zien lopen.' Zei hij met een knipoog, ik gaf hem een glimlach op te laten zien dat ik niet boos was. Hij ging naast mij zitten en ik legde meteen mijn hoofd tegen zijn behaarde arm. Ik kon weer fatsoenlijk ademhalen.

Harry's POV
Die jongen was zo speels voor zijn leeftijd. Toen hij klaar was met eten staarde hij mij een tijd aan. Ik hield het niet meer uit en vroeg 'wat?' Maar hij gaf geen antwoordt in plaats daarvan nam hij de kom pudding en gooide een lepel recht in mijn gezicht, mijn ogen werden groot en ik keek hem geschokt aan, maar toen ik hem zo zag lachen kon ik niet anders dan mee lachen. Maar ik liet hem niet winnen natuurlijk ik keek even rond op de tafel en zag een kom appelmoes in mijn handbereik. Snel nam ik de lepel in de pot en gooide de inhoud van de lepel naar hem recht in zijn haar. Hij stopte plots met lachen en keek geschokt op. Ik lacht lief en zo begon ons voedselgevecht. Nu liep ik achter ham aan ik kon hem met 1 stap inhalen maar iki vond het leuk om achter hem te lopen. Hoe zijn haren naar achter waaide als hij liep en hoe zijn ogen glinsterde als hij even achterom keek. Plots stopte hij en ik stopte automatisch ook met een grijns op mijn gezicht hij was doodmoe. Hij boog voorover en begon zwaar in en uit te ademen na een paar minuten was hij ng steeds zwaarder aan het ademen ik begon echt bezorgd te worden. 'Gaat het' vroeg ik en ik liep naar hem toe. 'Jaja het gaat wel maar waarom heb je mij niet ingehaald' vroeg hij toen het weer beter ging. En zonder op mijn antwoordt te wachten ging hij voor de haard zitten. 'Sorry ik vond het gewoon leuk om je te zien lopen' zei ik en dat was deels waar. Ik knipoogde en hij glimlachte. Ik ging naast hem zitten en hij legde meteen zijn hoofd dat nu besmeurd was met appelmoest op mijn arm, hij ademde nu weer normaal en hij staarde in het vuur. Hij was helemaal in gedachten verzonken. 'Lou?...waar denk je aan?' Vroeg ik maar ik kreeg geen antwoordt

Louis POV
Ik staarde in het vuur en mijn gedachten namen mijn hersens over, ze gingen allemaal over hetzelfde...Harry. Ik vroeg me af wat er met hem gebeurd was, waarom hij zo kwaad was in het begin en nu zo liefdevol? Ik vroeg me af wat ik kon doen om de vloek of wat het ook was op te heffen. 'Lou? Louis?!' Hoorde ik iemand zeggen en opeens werd ik door elkaar geschut en mijn ogen schoten meteen weg van het vuur en ze vonden die prachtige groene ogen. 'Waar dacht je aan Lou?' Vroeg Harry. 'Jou' zei ik eerlijk. 'Mij? Waarom? Is er iets?' Vroeg hij snel. Ik schudde hevig mijn hoofd 'neenee het is niet erg ik vroeg mij gewoon een paar dingen af, maar alsjeblieft Haz ik beloof je dat ik alles zal vragen maar niet nu ik wil dit moment niet verpesten' zei ik snel en het was waar ik wouw niet dat hij boos werd of me wegduwde ik wouw bij hem blijven, ik wouw niet alleen zijn. Hy zuchtte maar knikte en ik zag in zijn ogen dat hij bang was maar ik zou hem snel alles vragen deze nacht. 'Wil je voorlezen?' Vroeg hij plots, ik keek op en staarde in zijn groene ogen. 'Nee, wil jij alsjeblieft is voorlezen' vroeg ik met een glimlach maar hij lachte niet terug hij keek weg. 'Haz? Wat is er?' Vroeg ik. 'Wel weet je nog toen ik zei dat ik een beetje kon lezen?' Ik knikte voor hij verder ging. 'Wel dat was een klein leugentje...ik kan helemaal niet lezen, de songteksten leerde ik vanbuiten met hulp van Liam en Niall' zuchtte hij. Hy schaamde zich en ergens vond ik het echt schattig. Ik grijnsde breed toen er een idee in mij opkwam. Ik sprong recht en ging voor Harry staan en stak mijn hand uit naar hem. Hij schrok en keek verbaasd op. 'Kom dan leer ik het je' zei ik met een lach.

Harry's POV
'Kom dan leer ik het je' zei hij met een brede lach op zijn gezicht. Hij was zo schattig met die lach ik kon gewoon geen nee zegge hoe hard ik er ook tegen opzag. Ik zuchtte en trok mezelf recht want ik wist dat als ik zijn hand nam ik hem gewoon om zou trekken. Hij keek me verbaasd aan hij begreep het dus duidelijk niet, 'Haz waarom...' Begon hij maar nog voor hij verder kon praten nam ik hem op en zette hem op mijn rug en begon naar de bib te lopen. Ik voelde zijn armen stevig rond mijn nek toen we door de gangen vlogen. Ik hoorde zijn engelachtige lach en begon ook te lachen.

Toen we aan de bib waren sprong hij meteen van mijn rug en begon door de kamer te lopen -niet stappen maar echt lopen- hij raakte een paar boeken aan terwijl hij er voorbij liep en dus was ik verplicht achter hem aan te lopen om de boeken tegen te houden of ze terug op zijn plaats te zetten. Hij bleef abrupt staan toen hij een boek in zijn handen had. Ik liep kalm naar hem toe en tikte zijn schouder waardoor hij zich snel omdraaide met een vreemde lach op zijn gezicht ik keek hem verbaasd aan. 'Ik hou van dit boek' zei hij lachend. 'Lees het dan voor' moedigde ik aan, maar hij schudde zijn hoofd en zei 'nee lees jij maar voor, niemand heeft et ooit voor mij gedaan buiten mijn moeder' zei hij zacht. Hoe hard ik het ook wilde ik kon het niet.

Ik kon niet lezen de teksten van myn liedjes moest ik vanbuiten kennen door een opnamebandje die mijn vader maakte waarop hij het liedje zong -wel vals maarja- en ik moest het dan uit mijn hoofd leren. Ik zuchtte diep 'het spijt me maar ik kan niet' ik ontweek zijn blik. 'Waarom niet?' Vroeg hij en hij klonk zelfs bezorgd. 'Ik...ik kan niet...lezen' zei ik nog steed ontweek ik zijn prachtige blauwe ogen. 'Had dat dan toch meteen gezegd! Kom dan leer ik het je!' Zei hij enthousiast toen hij mijn arm vastnam en me naar de zetel in de bib trok. 'We beginnen simpel...' En zo begon mijn dagelijkse les lezen gegeven door meneer Louis Tomlinson.

Ik liep alleen door het kasteel rond ik verveelde me dood en Louis sliep nog en ik kreeg het niet over mijn hart om hem wakker te maken dus liep ik nu alleen rond. Ik besloot dan maar om naar mijn kamer te gaan waar ik tot mijn verbazing al lang niet was geweest. Toen besefte ik plots iets, iets supper belangrijk en ik was het helemaal vergeten. Het belangrijkste ding dat myn toekomst bepaalde was ik vergeten! De Roos...!