Hoofdstuk 8

Draco Lucius Malfoy. P.O.V

Breed grijzend bleef ik bij Scarlett op schoot zitten. Ze negeerde me, maar probeerde mij van haar schoot af te krijgen. Ik negeerde het en bleef rustig zitten. Ze duwde me iets harder. Tegen over ons, was Pansy ons met open mond aan het aankijken. Ze wilde iets zeggen, maar ik wierp haar een dodelijke blik te en ze klapte hem dicht. Eigenlijk wist ik wel dat Scarlett zich niet op haar gemak voelde, maar toch bleef ik zitten. Tot we bijna bij Hogwarts waren. Ze gaf me een fikse duw en ik klapte op de grond. Zelf stond ze rustig op. ‘Hé!’ Riep ik verontwaardigd. Ze haalde enkel haar schouders op en pakte haar gewaad. ‘Ga je, je omkleden?’ Vroeg ik. Ze knikte en opende de coupédeur. ‘Wacht!’ Roep ik. Ze draait zich om en staart me niet begrijpend aan. ‘Ik ga met je mee.’ Ze haalt haar schouders op en wacht op me. Ik gris snel mijn gewaad uit mijn koffer en loop met haar mee naar de kleedhokjes. ‘Praat je wel eens?’ Vraag ik voorzichtig. Ik wilde haar niet afschrikken, maar ik wilde haar stem horen. Ze schud haar hoofd. ‘Waarom niet?’ Ze lijkt te twijfelen of ze iets moet zeggen. Ze kijkt me aan en ik zie tranen glimmen in haar ogen. ‘Heeft het met vroeger te maken?’ Aan de pijn in haar ogen te zien, lijkt dat me logisch. Ze knikt. ‘Met de dood van iets of iemand?’ Ze knikt nog een keer. ‘Het lijkt wel hints,’ mompel ik. Een kleine lach verschijnt op haar gezicht. Hij is heel klein, maar het is een begin. ‘Je opa of oma?’ Ze schud met haar hand. ‘Half dus?’ Ze knikt. Een enkele traan ontsnapt uit haar ooghoek. ‘Sorry,’ zeg ik zacht en ik strijk met mijn hand de traan van haar wang af. Hij loopt over mijn hand en spat kapot op de grond. Ik besloot er maar niet over door te vragen. Ik wilde haar niet kwetsen. We doken beide een hokje in en liepen daarna samen terug. De stilte was voor het eerst welkom. Haar zwijgen gaven mij de kans na te denken. Stiekem keek ik even naar haar. Ze was echt mooi. Niet van dat barbie mooi, maar natuurlijk mooi. Zonder make-up en al dat soort gedoe. Haar krullende blonde haar was vastgebonden in een staart en viel in golven over haar rug. Ze had iets wat anderen niet konden overtreffen. Terug in onze coupé propte ik mijn spullen terug in mijn koffer. Even overwoog ik weer bij Scarlett op schoot te gaan zitten, maar zelfs ik vond dat ik haar nu wel genoeg gekwetst had. Uiteindelijk kwamen we bij Hogwarts aan. Snel pakte Scarlett haar spullen bij elkaar. Ook ik pakte mijn spullen bij elkaar. Scarlett zuchtte net even en keek naar het kasteel. Ik zag Pansy en Blaise voorbij komen en gebaarde dat ik er zo aan kwam. Ik boog me naar voren en fluisterde: ‘Ik zie je nog wel Scarlett,’ in haar oor. Ik drukte een zacht kusje op haar wang en daarna snelde ik naar de koets, gooide mijn spullen en mezelf erin en sloot de deur. Hij begon gelijk te rijden.