Hoofdstuk 6

Draco Lucius Malfoy. P.O.V
-Sixth Year-

Zonder twijfel rende ik met mijn hutkoffer door de poort heen. Grijnzend zie ik het beeld nog even voor me, van het meisje dat haar ouders voor gek verklaarde. ‘Welke idioot rent er nou op een muur af?’ Zei ze verontwaardigd. ‘Jullie zijn echt gestoord.’ Sowieso een Slytherin, dat was wel duidelijk. Zuchtend kijk ik om me heen, opzoek naar Blaise. Mijn ouders zette me af op het station en dat was het: ‘Doei Draco we zien je wel weer in de zomervakantie.’ Van mijn moeder kreeg ik nog een knuffel, maar mijn vader en ik keken elkaar alleen maar aan. Al snel had ik Blaise gevonden. Helaas was Pansy er ook. Die meid dacht echt dat ze kans maakte bij me. Toch ging ik naar ze toe, ik zou geen saaie treinreis hebben door Pansy. ‘Hoi Blaise, Pansy.’ ‘Broo!’ Riep Blaise terwijl hij me op mijn schouder stompte. ‘Dracoo,’ kierde Pansy toen ze me omhelsde. Lachend keek Blaise toe en ik wierp hem een dodelijke blik toe. ‘Je mag me nou wel weer los laten Parkinson,’ snauw ik en ze laat me gelijk los. ‘Laten we een coupé zoeken.’ Blaise en Pansy stemmen in en we hijsen onze hutkoffers de trein in. In de eerste coupé die we tegen komen zit één persoon. ‘Wie is dat?’ Vraagt Pansy vol afkeer. ‘Dat is nou Scarlett Griffeths Pansy,’ zeg ik. ‘Waarom zouden we bij haar gaan zitten?’ ‘Omdat ze mijn date was voor het bal,’ antwoord ik simpel. Ik luister niet meer naar Pansy’s commentaar en richt blik op scarlett. Ik open de coupé deur, maar Pansy is niet van plan om te geven. ‘Kom op Draco, laten we ergens anders naar toe gaan,’ jengelde Pansy. Ik luister niet eens meer en blijf in de ogen van Scarlett staren. ‘Pansy het is maar één persoon. Ik denk niet dat ze het erg zou vinden,’ zei ik zonder mijn blik van Scarlett af te wenden. Ze had iets bijzonders in haar ogen, wat ik niet kon beschrijven. ‘Of wel Scarlett?’ Vroeg ik en ik trok één wenkbrauw op. Ze perste haar lippen op elkaar en draaide haar hoofd weg. ‘Zwijgen is toestemming Scarlett,’ zei ik met een valse grijns. Zonder op verder iets commentaar, of toestemming te wachten hees ik mijn hutkoffer al in het rek. Ik plofte vrolijk naast Scarlett neer op de bank. ‘Hoi Scarlett wij komen je gezelschap houden deze fijne treinreis.’ Ze keek me even aan, maar draaide al snel haar hoofd weg. De treinreis zei Scarlett helemaal niets. Ik probeerde van alles uit haar te trekken, maar ze negeerde me gewoon. Ze keek me meestal even aan alsof ik niet goed wijs was en staarde daarna weer uit het raam. Daarom besloot ik maar een potje schaak te spelen met Blaise. Mijn koning sloeg zijn koning kapot en ik had gewonnen. Ik trommelde overwinnelijk op mijn borst. ‘Denk nou maar niet dat je alles bent Bro ik krijg je nog wel.’ Hij gaf me een harde stomp, waardoor ik uit evenwicht raakte en op Scarlett’s schoot belandde. Geshockt keek ze me aan. Wat mij deed vermoeden, dat ze niet zo van lichamelijk contact hield. Juist daarom besloot ik haar even te pesten. ‘Hallo Scarlett. Je hebt er toch zeker geen problemen mee als ik op je schoot blijf zitten?’ Zei ik poeslief. Ze zei niks, maar keek me dodelijk aan. Dat deed mij alleen maar breder grijnzen. Ik schoof nog wat dichter tegen haar aan en sloeg mijn armen om haar heen. ‘Zo lekker knus,’ zei ik met een valse grijns.