Hoofdstuk 2

Draco Lucius Malfoy. P.O.V
-Fourth Year-

Al lachend met Blaise liep ik richting de danslessen. Gelukkig voor mij kan ik goed dansen. Éen eerstejaars botst tegen me op. Arrogant kijk ik het blonde jongetje aan. ‘Kijk eens uit waar je loop mudblood,’ snauw ik tegen hem. ‘Sorry sorry mister Malfoy,’ stottert jongetje. ‘Bots niet nog een keer tegen me op, anders kan je dat niet na vertellen.’ Angstig knikt het jongetje, waarna hij zich snel uit de voeten maakt. Lachend geeft Blaise me een high-five. ‘Dat heb je weer goed voor mekaar bro!’ ‘Je weet dat ik dat altijd heb Zabini,’ zeg ik en ik sla hem op zijn arm. Lachend ploffen we neer op de banken. Ik laat mijn stormgrijze ogen even over de zaal heen glijden. Mijn blik blijft even hangen, op een blond meisje met heldere blauwe ogen. Peinzend vraag ik me af, of ik haar wel eens eerder gezien heb. ‘Blaise heb je dat meisje wel eens gezien?’ Vraag ik wijzend op het blonde meisje. ‘Nee, maar ik zou nu opletten als ik jou was. Die weasley moet met McGonagall dansen.’ Ik wendde mijn blik af en richtte mijn aandacht op Weasley. Ik lachte hard, toen McGonagall hem beval zijn hand op haar heup te leggen. Onhandig danste hij met haar, wat me alleen maar harder deed lachen. ‘Nu gaan jullie zelf deze dans oefenen met een partner,’ zei McGonagall. Iedereen juichte hard, behalve het blonde meisje. ‘Ik heb de paren al gemaakt.’ Het gejuich verstompte meteen. Het blonde meisje leek even opgelucht te zuchten. Ik luisterde niet tot ik mijn eigen naam voorbij hoorde komen. ‘Scarlett Griffihts en Draco Malfoy.’ Verbaast vroeg ik me af wie Scarlett Griffihts was. ‘Uhm Professor?’ Vroeg ik. ‘Wie is Scarlett Griffiths?’ Afwezig wees McGonagall het blonde meisje aan, dat al de hele tijd mijn aandacht trok. Ik bedankte McGonagall en liep naar Scarlett toe, die zoekend om zich heen keek. Ik tikte haar op de schouder en geschrokken deinsde ze een stukje achteruit. Ik grijnsde breed. ‘Liet ik je schrikken?’ Vroeg ik. Ze knikte enkel. Ik grijnsde nog iets breder, waardoor ze een stapje achteruit deed. Ik moet toegeven. Ze was super hot en haar verlegenheid maakte haar nog schattiger. ‘Kom,’ zei ik en ik stak mijn hand naar haar uit. Ik zag dat ze twijfelde. De angst in haar ogen was makkelijk af te lezen. Ik glimlachte even lief naar haar. ‘Wees maar niet bang. Ik beloof dat je aan het einde je handen nog hebt. Ik bijt niet, beloofd.’ Ik trok haar zachtjes aan haar hand mee, naar het midden van de dansvloer. Voorzichtig, afgeleid door haar schoonheid legde ik mijn hand op haar heup en pakte haar andere hand vast. Ze legde haar hand in mijn nek en ik begeleidde haar toen de muziek begon te spelen. Onzeker keek ze naar haar voeten en volgde die van mij. Ik had van alles willen zeggen. Hoe mooi ik haar vond, dat ze goed kon dansen en dat ze zich niet zoveel zorgen moest maken. Maar ik deed het niet. Ik deed helemaal niets, ik danste alleen. Ik wist zeker dat ik haar opgelucht hoorde zuchten, toen de muziek stopte. Toen Mcgonagall zei dat we mochten gaan, draaide zich snel om een liep vlug weg. Snel liep ik achter haar aan. ‘Je bent een goede danser,’ fluisterde ik nog in haar oor. Ze stopte met lopen, schudde haar hoofd en verdween daarna snel de gang op. Ik zuchtte even diep. Gekke kriebels liepen door mijn buik heen. Denk na je bent verdomme Draco Lucius Malfoy. Het kan niet dat één meisje, dat je niet eens kent, die niet eens tegen je gesproken heeft nu al zoveel in je losmaakt!