Hoofdstuk 17

Hallo David,

Dit is mijn laatste brief. Of dat is in ieder geval het plan. Maar voordat ik definitief met deze brieven stop, wil ik je toch nog even het laatste nieuws vertellen.
Gisteren praatte ik met Emma en zij had een mededeling voor me: Rick gaat me mee uit vragen! Ten minste, als hij daar het lef voor heeft. Hij was bang om me te vragen, zei Emma. Dat is eigenlijk best schattig, weet je?
Maar goed, ik heb Emma beloofd dat ik ja zou zeggen. Ik wil hem ook helemaal niet kwetsen, maar wat als dit onze vriendschap nou ruïneert? Dat wil ik niet! Ik heb de halve nacht wakker gelegen over dit. En nu ik deze belofte heb gemaakt, kan ik niet meer terug. Nou ja, ik kan het wel, maar dat gaat Emma niet leuk vinden. Ach, je kent haar. Of kende haar. Na het "incident" met Kim heeft ze steeds meer een hekel aan je gekregen. En ik kan niet ontkennen dat dit ook voor mij geldt.
Ik zit ertegenop. Ik denk niet dat ik hem kan ontlopen en eigenlijk moet ik dat ook niet willen. Ik moet hem toch antwoorden.
Ik denk nu dat ik alleen maar met Rick uit zou gaan om wraak te nemen op jou. Dat zou toch niet moeten. Ik had Emma niets moeten beloven. Ik ben weer eens dom geweest...

Audrey

Ik legde de brief neer en zuchtte. Het was tijd om naar college te gaan. Ik kon dit niet langer uitstellen, tenzij ik te laat wilde komen. En te laat binnen komen lopen in een volle collegezaal was niet prettig. Ik moest mijn spullen maar pakken en op te fiets stappen.

Het was het einde van het college en ik vroeg me af hoe lang ik Rick nog zou kunnen ontlopen. Ik was expres achterin gaan zitten, omdat ik wist dat hij altijd vooraan zat. Het college was saai geweest geweest. Of misschien was dat zo, omdat ik me niet kon concentreren op de lesstof. Ik had ook nauwelijks aantekeningen gemaakt. Mijn hoofd was bij de date en dat ik Rick nu echt moest antwoorden. Ik wilde mijn belofte aan Emma niet verbreken, maar ik wist ook niet of het wel zo verstandig was geweest om die belofte te maken. Emma was nou eenmaal heel goed in mij dingen op een subtiele manier opdringen.
Ik wist ook wel dat weglopen niets zou oplossen, maar ik deed het toch. Emma zat vandaag ook niet bij me. Ze zat vooraan, zoals we altijd deden. En gelijk had ze. De collegezaal was zo groot dat het achteraan echt moeilijk te verstaan was.

'Audrey?'
Het was Ricks stem. Ik wist wel dat hij me zou vinden. Bijna was ik weggeweest. Bijna! Dan had ik mijn antwoord nog een dag kunnen uitstellen. Maar goed. het moest dan nu maar. Ik zou er toch niet onderuit komen.
'Hey Rick,' zei ik, terwijl ik me naar hem omdraaide. Het moest duidelijk aan me te zien zijn dat ik wist wat hij ging vragen, maar hij leek het niet door te hebben. Emma knipoogde naar me terwijl ze langs liep. Ik schonk haar een vernietigende blik, maar daar trok ze zich niets van aan.
'Ehh... Audrey. Ik wilde je graag iets vragen...'
'Nou, vraag maar.' Ik wilde er nu vanaf zijn en er niet omheen draaien. Ik wist nog steeds niet wat ik moest antwoorden. Ik had Emma beloofd dat ik ja zou zeggen, dus dat kon ik maar beter doen. Maar ik was er absoluut niet zeker van.
Ik zag in Ricks ogen dat hij zenuwachtig was. Hij lachte nerveus. Eigenlijk had hij best een mooie lach. En wat viel zijn zwarte haar mooi vandaag. Wacht... Wat dacht ik nou net?
'Nou... Ik was benieuwd of je misschien... Of je misschien eens met me naar een film wilt gaan? Of zoiets. Als je dat leuk vindt.'
Ik was stil. De collegezaal liep langzaam leeg. Ik wist dat Emma ons ergens zat te bespieden.
'Nou, ik..,' antwoordde ik langzaam. Twijfel doorklonk in mijn stem. Wat moest ik antwoorden?
En toen besloot ik dat ik niet zou antwoorden. Niet met woorden.
Ik kuste hem.
Eerst was hij zo verrast dat hij verstijfd bleef staan, maar al snel kuste hij terug.
Hij zoende veel beter dan David. Veel beter.

'Was dat een ja?'
'Dat was een ja.'

Zo! Hoe vonden jullie dat?
Mijn proefwerkweek is bijna afgelopen. Ik heb maandag en dinsdag nog een toets, maar dan is het helemaal over. Het was eigenlijk best inspirerend
Sorry, Symptoms! Schrijf ik het nu goed? In elk geval, iedereen weer bedankt voor het lezen en reageren. Ik ben er erg blij mee.