Vampire Knight *Forgiving* #9

Oniisama zet me neer op de pianokruk en loopt naar de deurpost. Ik leg mijn handen op de toetsen en kijk naar mijn oniisama. Hij kijkt over zijn schouder heen en ik kijk heb schaapachtig aan. Ik richt mijn blik weer op de piano en begin te spelen. Herinneringen komen terug. Dat ik met mijn moeder achter de piano zat, waardoor ik het nu ook kan. Ik hoor hoe oniisama mij alleen laat en hoe er een aantal voeten haastig de trap af komen stormen. Ze stoppen mij de deur en terwijl ik doorspeel kijk in opzij. Aido, Kain, Rima, Luca, Shiki en zelfs Seiren stonden te kijken. "Jongens, ruiken jullie dat ook?" vroeg ik. Ze begonnen allemaal te snuiven en opeens stokte het, tegelijk met de laatste noot van mijn piano. We keken elkaar, en hun gezichten stonden angstig met grote ogen. Zachtje schudde ze nee en zeiden:"D..Dat kan toch niet..". Maar ik knikte van wel. Dit was het teken voor hun om de huiskamer in te spurten en ik ging erachteraan. Ik bleef in de deuropening staan, kijkend naar hoe de in de kasten verdwenen en in grote lades kropen, Kain kroop zelfs onder de bank en Rima klom de kroonluchter in(sorry, had vandaag inspiratie en meligheidxD)! Het bovenste laatje ging net dicht toen de deurbel ging. Seiren(die niet bang was geworden) en ik keken elkaar aan en toen naar de deur. Ik liep er heen en trok de deur open.
Daar stonden...

....XxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxX....