• Eyes 024

‘Hoi’ komt er met moeite uit als hij langs me heen naar binnenstapt ‘Hola, Ibrahim’ nors kijkt hij me aan, zijn typisch arrogante blik danst weer over zijn gezicht. Ik kan een zachte grinnik niet onderdrukken als ik naar de kamer loop, hij is zó voorspelbaar.
‘Elena en Ibrahim!’ klinkt het enthousiast ‘we hebben jullie wel door hoor! Een beetje doen alsof jullie elkaar haten, maar ondertussen…’ plagend klikt Cesc met zijn tong. ‘Grappig Cesc’ bromt hij, met een chagrijnig gezicht gaat hij naast Antonella op de bank zitten. Zijn blik verzacht meteen als hij het kleine wonder op haar schoot ziet liggen.
‘Hola, kleine man. Wordt jij later net zo’n goede voetballer als je vader?’ ik volg elke beweging die hij maakt, van de vinger die het wangetje van Thiago streelt, tot zijn voet die zachtjes mee beweegt op het ritme van de muziek die zachtjes door de kamer klinkt.
‘Elena, wil jij Thiago even vasthouden, dan kan ik Lionel even helpen’ ik schenk haar een glimlach, en pak Thiago aan. Voorzichtig leg ik hem op mijn schoot, ‘Je bent echt een Messi, dat zie je meteen’ fluister ik zachtjes. De jongen opent zijn ogen, en schenkt me een glimlach. ‘Lachte hij nou net naar je?’ vraagt Ibrahim verbaasd, ‘ik denk het’ antwoord ik een beetje beduusd dat hij zomaar iets tegen me zei. Hij komt achter me staan en kietelt Thiago zachtjes op zijn buik. ‘Je hebt in ieder geval wel verstand van vrouwen.’ Mijn mond valt een klein stukje open, en ik voel mijn bloed naar mijn wangen trekken. Wat zei hij nou net?
Zijn adem in mijn nek laat een rilling over mijn rug gaan, en zijn hand raakt zachtjes de mijne als ik Thiago over zijn wangetje streel. Voorzichtig probeer ik over mijn schouder te kijken, mijn ogen ontmoetten die van hem, en snel kijk ik terug naar Thiago.
‘Jullie lijken net een stelletje!’ gilt Cristian uit, en Janice, die naast hem zit, begint hard te lachen, ook Cesc doet vrolijk mee.
‘Wat is hier zo grappig?’ vraagt Lionel nieuwsgierig. ‘Kijk naar die twee daar’ hikt Cesc, en Lionel kijkt me glimlachend aan, ‘Zo zo Elena, jij zit ons gewoon een beetje voor te liegen’ ‘Niet jij ook al!’ klaagt Ibrahim, en hij gaat snel weer op zijn plek zitten. Lucht, pff, ik voel hoe mijn gezicht weer wat minder rood wordt.
‘Ik moet toegeven dat jullie wel schattig zijn samen hoor’ doet ook Antonella een duit in het zakje. Een zucht verlaat mijn mond, ‘Guys, please. Er is niks tussen ons, ik vind hem nog steeds even vervelend als altijd.’