Prologue.

Rustig liep ik de bakkerij binnen en ging in de rij staan, nou rij, er stonden 2 mensen voor mij te wachten op de meest heerlijke en mooiste gebakjes die ze hier maken. Ik kijk naar buiten en zie Londen. Het is hier echt heel mooi, op dit moment sneeuwt het zelfs, dan is heel Londen bedekt met een dikke laag sneeuw en ziet het er net uit alsof je in een film speelt. Kleine autootjes rijden langs, gevolgd door taxi's. ''Kan ik je helpen?'' vraagt de kassamedewerker, waardoor ik schrik en een sprongetje naar achter doe. Meteen verontschuldigt ze haar. Ik schud; ''Nee, het spijt mij, ik was zo diep in gedachten verzonken. Maar uhm, zou ik misschien kopje bosvruchten thee mogen? Met van die superschattige panda koekjes?'' Ze grinnikt en zegt dat ze het zo komt brengen. Ik loop naar een tafeltje in de hoek van de bakkerij, aan het raam. De bakkerij is erg klein maar vooral erg gezellig. De muren zijn chocoladebruin en er staat veel met hout in. Ik neem plaats op de houten stoel waar op de zitplaats een schattig rood kussentje ligt. Waarschijnlijk omdat het anders niet super comfortabel zit. Ik pak mijn boek, de ruïnes van Gorlan tevoorschijn. Het boek is het eerste deel van de serie de Grijze jager. Mijn favoriete stuk is dat de jonge leerling jager een pony aan krijgt gewezen, de jonge jager is bedroefd, het kleine paard is niet mooi en heeft niks weg van de ridderpaarden op het kasteel. Maar, zegt Bob, de eigenaar, dit paardje is beter, hij kan het dravend dagen volhouden en die ridderpaarden nauwelijks een dag. Dit kleine paard is gebouwd voor rennen, en een jagerpaard. Gekuch. ''Uhm, mag ik vragen welk boek je aan het lezen bent?'' vraagt een jongen met veel intresse. ''Het heet de ruïnes van Gorlan, het eerste deel uit de serie.'' Hij vraagt of ik het nog een keer kan herhalen zodat hij het op een papiertje kan schrijven. Mijn blik valt op zijn pen, het is een bruine pen met op de bovenkant het lichaam van een klein aapje. ''Wat een schattige pen, dat heb ik echt nog nooit gezien bij een jongen!'' zeg ik tegen hem en sla dan mijn hand voor mijn mond. Wat als ik hem nu beledigd heb? ''Haha, dankje, ik vindt hem zelf ook super schattig en wees maar gerust hoor, ik ben niet beledigd.'' zegt hij met een vlugge knipoog erachter aan waardoor ik begin te blozen. De kassamedewerker roept mijn naam, mijn bestelling is klaar. Uhm, ze zou het toch hierheen brengen? Ach, laat ook maar en ik sta op om mijn bestelling op te halen. Als ik terugkom met de thee en de koekjes moet de jongen grinniken. ''En jij had het over mij met mijn aapjespen?'' Hij was gaan zitten op de stoel tegenover mij, wat ik tot mijn eigen verbaasdheid niet erg vond, hij was echt heel erg gezellig. ''Heb je ze ooit geproeft dan? Ze zijn echt het allerlekkerste eten op deze aarde!'' zeg ik enthousiast tegen hem. ''Heet je echt Ariel, als in Ariel de kleine zeemeermin?'' vraagt hij dan, waarschijnlijk om het onderwerp te veranderen. ''Eerst antwoord op mijn vraag curly.'' ja, dat was mijn bijnaam voor hem. ''Curly? Jij hebt ook krullen hoor, en nee ik heb ze nog nooit gehad, en nu antwoord op mijn vraag.'' Ik lach, maar ja, zo heet ik inderdaad, mijn ouders hebben me naar dat sprookje vernoemt. Ik ben 3 jaar na het sprookje geboren en mijn moeder vondt het echt een naam voor mij. Het grappige is dus ook, ik hou van zwemmen, gewoon alles wat met water te maken heeft. ''Ja, daar ben ik ook naar vernoemt en jij?'' vraag ik, anders is het niet eerlijk. Net op dat moment wordt zijn naam geroepen dat zijn bestelling klaar is. ''Nou, zoals je al gehoord hebt, ik heet George, ik ga even mijn koffie ophalen if you don't mind.'' en hij staat op. Aha, het is een koffiejongen dus, ik ben een echt theemeisje eigenlijk. Ik drink elke dag wel thee. Citroen is mijn favoriet, maar die hebben ze hier alleen niet zo lekker als de bosvruchtenthee, dus hier neem ik altijd bosvruchtenthee. Net als ik wil proberen verder te lezen komt George weer aanlopen en ik leg daarom mijn boek maar in mijn tas, van lezen komt er toch niks meer van. We kletsen nog een uur lang door, terwijl George mijn pandakoekjes steelt. '' Ik vond het echt supergezellig maar ik moet nu echt gaan, hier heb je mijn nummer, dan kun je me een keer een berichtje sturen, als je wilt dan.'' zegt hij terwijl hij zijn apenpen weer tevoorschijn haalt. Als hij weg is drink ik mijn thee nog even op en lees nog een hoofdstuk van mijn verhaal als ik merk dat het donker wordt en ik haast me door de sneeuw, naar huis.