APWBP Boek 1 Hoofdstuk 5 Deel 3

“Een scheut cognac, alst kan professor.” Ik schonk Hagrid een glas cognac in en nam zelf ook wat. Hij goot het meteen binnen. “Nou, Harry wist dus van niks, maar dan ook echt niks. En die Duffeling zei da ik het ni mocht vertellen. Nou, heb ik natuurlijk wel gedaan. Maar ze hadden hem gezegd dat z’n ouders, dat Lily en James waren gestorven in een auto-ongeluk.”
“Dat is niet best”, merkte ik op.
“Nou, en toen verbood ie Harry op naar Zweinstein te kommen. Ik heb natuurlijk gezegd dat ie wel komt, en ik heb Harry verteld wat er met z’n ouwelui gebeurd is.”
“Ik hoop dat je je een beetje hebt kunnen beheersen”, vroeg ik scherp. “Harry moet daar nog terug heen kunnen in de vakanties.”
“Ik, euh, nou, ik heb Duffeling wat uitscholden. En, nou, hij zei dat u een ouwe gek was en toen, toen heb ik geprobeerd z’n zoon in een varken te veranderen. Maar hij heeft alleen een staart, volgens mij leek ie er al te veel op.”
“Oh, Hagrid”, verzuchtte ik. “Nou, het is maar goed dat de familie Duffeling niet het type is om zoiets te gaan rondbazuinen, anders zat je dik in de problemen.”
“Sorry professor.”
“Nou goed, ik zal die familie wel een brief schrijven eens Harry veilig en wel op Zweinstein is”, zei ik hoofdschuddend. “Ik veronderstel dat hij al zijn boeken en schoolspullen heeft?”
“Ja professor.”
“Goed. En heb je dat andere klusje ook gedaan?”
“Tuurlijk, hier, wacht even.” Hagrid zocht in een van zijn vele jaszakken en haalde het pakje eruit. “Alstublieft professor, de Steen der Wijzen.”
“Goed zo, ik ga hem dadelijk opbergen”, knikte ik. “Bedankt, Hagrid. Nog een fijne avond.”
“Goeienavond, professor”, hij liep het kantoortje uit.