APWBP Boek 1 Hoofdstuk 5 Deel 2
Ik legde de brief neer. Dus mijn vermoeden was bevestigd. En ik begreep Olivanders angst, misschien zelfs beter dan hijzelf. Voldemort was niet dood, ooit zou hij terugkeren. En dat terwijl het net Harry was die het tegen hem zou opnemen. Twee stokken met identieke kernen, loyaal aan twee vijanden. En de een kan niet voortleven als de ander niet dood is… Ik zou Harry heel sterk in de gaten moeten houden, dat wist ik wel, maar ik vroeg me af hoe deze bijkomstigheid zich zou uiten. Zou het een zegen zijn, omdat Voldemort moeilijker tegen hem kon vechten? Of een vloek, want misschien zou het voor Harry nu heel wat moeilijker zijn om zich te verdedigen. Of… Om te winnen.
Ik keek naar Felix.
“Ja jongen, jouw staartveren hebben duidelijk allebei een bijzondere bestemming gekregen”, verzuchtte ik. Felix keek me met grote ogen aan, ik glimlachte. “Ik hoop maar dat Harry de stok op een heel andere manier zal gebruiken dan heer Voldemort altijd gedaan heeft.” Felix kwam op mijn knie zitten en ik streelde hem afwezig over zijn kop. Wat zou er van Harry geworden zijn? Zou hij een gelukkige jeugd gehad hebben? Hoe zou zijn karakter zijn? Een onruststoker zoals James in zijn jonge jaren, of had hij eerder het karakter van Lily geërfd?
Hagrid kwam mijn kantoor binnengestormd.
“Die stomme Duffeling!”, schreeuwde hij verontwaardigd. Het leek alsof hij me toen pas opmerkte. “Oh, sorry professor Perkamentus.”
“Ga zitten, Hagrid”, zei ik met een glimlach. Ik was blij dat hij meteen naar mijn kantoortje toe was gekomen, ik was razend nieuwsgierig. Al leek Hagrid behoorlijk kwaad te zijn. “Vertel eens hoe het gegaan is.”
“Hij wist nog van niks, professor!”, stak Hagrid van wal. “Hij had geen idee! En die Dreuzels waren ook echt niet aardig voor hem. Ik bedoel, eerst sliep hij in een bezemkast! En dan zijn ze verdomme uit hun huis gevlucht zodat hij die brieven niet kon krijgen, naar een hutje op zee. Harry moest op de grond slapen! En toen, en toen…”
“Kalmeer even, Hagrid”, zei ik. “Wil je iets drinken?”
Reageer (4)
Haha helemaal Hagrid om zo verontwaardigd te doen. (oké hij heeft er ook alle redenen voor)
1 decennium geledenSnel verder
Dit verhaal is echt een van mijn lievelings verhalen. Ik begrijp dat het moeilijk is om te schrijven, maar het is gewoon geweldig. Snel verder
1 decennium geledenaahh... ik begin altijd te glimlachen als ik zie dat er een nieuw deeltje online is van dit verhaal.. ik kan er niet aan doen, lichtjes verslaafd...
1 decennium geledenSnel verder!!!
benieuwd wat perkamentus daarvan denkt
1 decennium geleden