Love #Nineteen

Ik hoorde de jongens geschrokken naar adem happen, voordat de deur van de eetkamer openvloog.
"Harry! Oh-" hoorde ik een vrouwenstem eerst vrolijk en toen geschokt. Ik keek geschrokken omhoog en zag hoe een vrouw - die erg veel op Harry leek - op me afrende.
"Wat is er gebeurt?!" hoorde ik haar zeggen.
"Ik, ik weet het niet! Ik wou hem een knuffel geven en toen viel ik op de grond, zakte hij door zijn benen en begon te bloeden!" hoorde ik Niall hysterisch zeggen. Ik hoorde gelach uit de eetkamer komen, dus mijn vader had het niet gehoord. Tenminste, nóg niet. Het bloed stroomde nog steeds, ook al ging het langzaam. Ik hield mijn hand net onder de enorme - nog eens zware ook - riem zodat het bloed niet echt zichtbaar werd. Mijn ademhaling ging nog steeds gejaagd en ik zag hoe de vrouw op haar hurken ging zitten. Ze rukte zonder pardon mijn jasje en blouse van mijn schouders af, waardoor de band zichtbaar werd.
"Wat is dat?!" hoorde ik de vrouw zeggen, en ze klemde haar handen eraan vast, en begon eraan te trekken. Echter verliet een schreeuw mijn mond, en stopte ze geschrokken. Er werd nog steeds gelachen in de eetkamer en ik hoopte dat mijn vader het niet gehoord had. Het bloed begon echter nog harder te stromen en kwam steeds sneller onder de band door.
"We moeten hem hier weghalen" piepte de vrouw. Ik voelde nog geen tien seconden later hoe twee paar handen mijn bovenarmen omsloten, en ik voelde hoe ik opgehezen werd. Mijn benen trilde als gekken, en ik dreigde om te vallen. De handen hielden dat tegen, gelukkig. Ik werd meegesleept naar buiten, toen de eetkamerdeur openvloog. Ik hoorde een woedende schreeuw van mijn vader, en Zayn en Louis - die me aan het meeslepen waren - begonnen sneller te lopen. We kwamen aan bij een grote, luxe auto waar ik ingesleept werd. Uit het niets begon ik pijnlijk te schreeuwen, toen er gigantische stroomschokken door mijn hele lichaam liepen. Mijn vader was weer bezig met mij te elektrocuteren. Mijn hele lichaam stuiptrekte pijnlijk, terwijl de auto wegreed. Toen het voor heel even stopte, zag ik Niall me geschrokken aankijken, toen hij begon te huilen. De auto - of meer bus - was hoog genoeg om bukkend in te lopen, en Niall kroop op zijn knieën naar mij toe. Op dat moment voelde ik weer een ondraaglijke pijn door me heen schieten, en stuiptrekte mijn lichaam weer terwijl mijn ademhaling gejaagd ging en ik schreeuwde. Het leek alsof er steeds meer en steeds pijnlijkere stroomschokken door me heengingen. Het was ondragelijk. Op een gegeven moment ging mijn ademhaling zwaarder, en zag ik alleen maar zwarte vlekken voor mijn ogen.
"MAM! Opschieten!" hoorde ik een paniekerige stem schreeuwen. Ik hoorde weer iemand snikken terwijl mijn arm werd vastgegrepen.




"Justin?!" hoorde ik Liam paniekerig zeggen en ik klemde mezelf aan Justin vast. Zijn ademhaling ging steeds zwaarder, langzamer terwijl het bloed nog steeds stroomde. Zijn ogen waren dicht en ik klemde me angstig aan hem vast.
"Je moet bij me blijven, Justin" piepte ik snikkend. Zijn lichaam stuiptrekte nog steeds, het was pijnlijk om aan te zien.
"We zijn er! Opschieten!" hoorde ik de stem van Harry's moeder zeggen en ik voelde hoe Liam me zachtjes wegtrok van Justin. Ik begon nog hysterischer te huilen en probeerde me uit Liam's greep te halen toen ik toezag hoe Louis en Zayn met een rotgang Justin naar het ziekenhuis droegen.
"Niall, rustig" hoorde ik Liam mompelen en ik zakte snikkend ineen. Wat als het niet goed kwam, als Justin weg ging? Dat hij er nooit meer zou zijn, was een ondraaglijke gedachte. Ik kende hem dan nog maar een paar dagen, toch betekende hij meer voor mij dan iemand anders. Ik werd door Liam omhoog getrokken, en hij ondersteunde me naar binnen terwijl ik me aan hem vastklampte. Ik zag hoe Justin op een brancard lag, terwijl de dokters hem snel wegreden.
"We moeten wachten" hoorde ik Louis gebroken zeggen.
"Wat gaan ze doen met hem?" piepte ik bang.
"Ze gaan dat ding wat zijn halve bovenlichaam operatief verwijderen" hoorde ik hem zeggen. Ik begon hysterisch te huilen en Liam trok me mee naar een stoel, om me daarna bij zich ter trekken. Ik krulde me helemaal op terwijl ik hartbrekend begon te huilen. Alles schreeuwde in mij dat ik het was, en niet Justin die zo onmenselijk door zijn vader werd behandeld.


Aahhwwww... Poor Niall and Justin