Hoofdstuk 19

Amy's verjaardag

Vandaag was ik jarig. Ik lag nog lekker op bed. Van Liam moest ik blijven liggen. Hij kwam net binnen met een ontbijtje. Ik had een mooie ketting van hem gekregen! Laure, Harry en Louis waren al vroeg weggegaan. Waarom weet ik niet. Maar het maakte me niet zoveel uit. Ik zou vandaag een paar vriendinnen ophalen van het vliegveld uit nederland. Wat we bij Laure hadden gedaan kon niet meer... Op zulke dagen zoals deze miste ik ze toch wel het meest, Vooral over hoe de jongens en Laure over hun ouders, broers en zussen praten. Ik zat meestal dan alleen op de bank een beetje stil te zijn. Of ik was bij de paarden. "Amy? kom je, je moet je even snel aankleden. Graag in je rijbroek." zei Liam. ik knikte en pakte mijn kleding. Een beetje verbaasd kleedde ik me aan, Waarom moest ik me aankleden? Ik was klaar met aankleden en liep de kamer uit. "Wacht is even dame, je moet deze om doen," Liam hield me tegen en deed me een blinddoek om. Hij pakte me bij me middel vast en begeleide me naar buiten. Dat hoorde ik door de geluiden. Ik hoorde een paard hinniken. Die hinnik herkend eik als duizende, Dat was Chapter, mijn lievelingspaard op de manege. Ik stond meteen stil en voelde iemand tegen me aan botsen. "Amy! waarom stop je nou?" riep Liam verbaasd. "Omdat ik de hinnik van Chapter hoor, maar dat kan niet want hij staat in Nederland."zei ik. Doe dan je blinddoek maar af en je ziet wie het is. Ik knoopte mijn blinddoek los. En jahoor, daar zag ik Chapter staan. Ik rende naar hem toe en knuffelde hem stevig. Hij legde ook zijn hoofd op mijn schouder. zo leek het net alsof hij mij ook knuffelde. "Aaahw, Dat ziet er zo lief uit." hoorde ik van een paar kanten. Ik liet Chappie los en vroeg wie dit geregeld hadden. "Wij met zn alle."antwoordde Laure. Ik vloog ze allemaal omstebeurten om de hals. Liam gaf ik nog een kus. Daarna rende ik weer naar Chappie toe. "Oh, en we moesten je dit nog geven van de manege." Niall gaf me een envelop. Ik keek even verbaasd. Wat hadden hun nou te vertellen? Ik opende de evenlop daar zat een broef in wat natuurlijk logisch was. Er stond op: "Lieve Amy, We willen als eerst vertellen dat we je heel erg missen op de manege. Toch miste Chapter je het meeste. Hij miste je bezoekjes en die dingen die je met hem deed. Hij werd ook te oud voor de lessen en begon je steeds meer te missen. Daarom hebben we besloten om hem naar Engeland te laten gaan. Daarvoor moet je je vrienden bedanken. Maar nu is Chapter van jou, Hij mag zijn pensioen bij jou houden. We hopen dat Chapter gelukkig is bij jou. En dat je wel eens wat foto's van hem stuurt. Dan kunnen we die in de kantine ophangen en de andere kinderen die gek op Chapter waren hem ook gelukkig zien. Al zal jij toch wel zijn grootste favoriet blijven, Wij hopen dat jij, Chapter, Je ander paardjes en je vrienden gelukkig zijn in Engeland! Wij missen je, Groetjes de Manege."
Ik las hem nog een paar keer. voordat ik echt begreep dat Chapter van mij was. Nog een keer vloog ik Chapter om zijn hals. Hij hinnikte vrolijk naar de andere paarden. Angel was ook blij om hem weer te zien. Ik nam Angel altijd mee als ik naar de manege ging om Chap te verwennen. Ze werden de beste vrienden. Ik zette Chap bij Angel in de wei en bleef bij het hek staan kijken. Opeens voelde ik 2 sterke armen om mijn middel heen. Ik grinnikte en draaide me om. "Bedankt voor dit gewelidge cadeau!" daarna zoende ik Liam liefdevol. Hij lachte en zoende terug. Ik was echt blij met zo'n vriendje.

Alleen wist ik toen nog niet wat er 2 dagen daarna ging gebeuren....