27 # Take Me Dancing
Hope u will like it!
ps. the soundtrack vind ik zeker wat verderop in het nummer echt geweldig!
Wanneer we uit de limo stappen en het grote witte huis binnengaan, is het kleine beetje alcohol dat we binnen hebben gekregen gelijk weer verdwenen. De sfeer en muziek is rustig. Sommige mensen kijken verbaasd naar ons viertal. Andere zelfs licht kwaad of angstig.
'Je weet dat je het meisje van de zwarte lijst hebt gevraagd, hè?' vraag ik voor de zekerheid.
'Je weet dat je ja hebt gezegd tegen de jongen die op de zwarte lijst staat, hè?' Ik kijk in zijn blauwe ogen en glimlach.
'Willen de ladies eerst dansen of eerst wat te drinken?' Rebekah en ik kijken elkaar aan.
'Eerst wat te drinken', antwoorden we dan tegelijkertijd. Damon en Klaus kijken elkaar even aan en vertrekken dan om wat te drinken te halen.
'Heeft Klaus al verteldt wat zijn gunst is?' vraagt Rebekah gelijk.
'Nope. Weet je al waarom hij jou uit die doodskist heeft gehaald?' Ze schudt haar hoofd. Ik frons mijn wenkbrauwen als ze haar ogen maar niet kan afwenden. Wanneer ik haar blik volg, snap ik haar.
'Dus, je vindt Matt wel leuk?' Nu vang ik haar blik.
'Ik moet je wat bekennen', mompelt ze dan. Gelijk slaat mijn humeur om in alarm-fase.
'Ik heb een keer geprobeerd Elena te vermoorden. Klaus heeft wat aan haar.. bloed. Daarom was ik in die kist. Hij zal je wel nodig hebben om iets van haar te krijgen. Voor die moordpoging ging het wel aardig tussen mij en Matt, maar hij had opgevangen van Stefan wat er was gebeurd en wilde niets meer met me te maken hebben.'
Mijn mond zakt open. Ik snap opzich dat je dat soort dingen je niet meteen tegen iemand verteld, maar dit is toch wel heel wat om achter te houden.
'Het spijt me dat ik het niet eerder zei, maar ik.. ik wist niet of je kon vertrouwen.'
'En wat liet die gedachte veranderen?' Het komt er botter uit dan gepland. Ze wil net gaan antwoorden als Damon en Klaus terugkomen. Ik trek het champagne glas uit Damon zijn hand en sla hem in een keer achterover.
'Kom, we gaan dansen', en ik trek hem mee. Hoewel ik momenteel meer in de mood ben om helemaal uit me dak te gaan, zal dat op dit gala niet echt passend zijn. Ik kijk naar de dansstijl om mij heen en zie tot mijn plezier dat Klaus en ik dit hebben geoefend. Ongewillig vliegen de beelden van die avond weer door mijn gedachte, ook het gevoel dat ik toen had, wordt weer in mij opgeroepen. Wij twee, alleen op de wereld.
Ik hou mijn hand op en Damon valt mijn voorbeeld. We dansen, en ik zie in zijn ogen dat ik vol spanning zit, dat ik het gevoel niet heb dat hij me zou willen geven.
'Wat gaat er allemaal in dat hoofdje van je om?' vraagt hij dan ook al snel. Ik bijt mijn tanden op elkaar en laat mijn ogen even flikkeren naar Rebekah. Ze staat tegen Klaus te praten, zo te zien is ze kwaad.
'Mary.' Damon prevelt mijn naam zacht. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en dwingt me zo hem aan te kijken. Iedereen is veranderdt van dansstijl. Ze houden elkaar nu vast, de tweede dansstijl die Klaus me heeft geleerd. Damon houdt zijn hand op en kijkt me afwachtend aan. Ik zucht even en glimlach. Hij heeft gelijk. Ik sta hier te dansen met hem, laat de rest maar even zitten.
Ik leg mijn hand in de zijne en gelijk trekt hij me dicht tegen zich aan. Wanneer hij eenmaal mijn blik heeft gevangen, voel ik al mijn zorgen verdwijnen. Ik heb hetzelfde gevoel als toen ik het dansen met Klaus oefende. Damon trekt me mee in een wereld waar alleen wij leven. We zwieren rond. Opgeslokt in elkaars ogen, onze huid die de stroom doorvoert. Het is alsof we zweven, zo licht. Alsof de vlinders ons laten vliegen. Het is Damon en ik, ons. Het is een wij.
Reageer (1)
Oehh, I liked it(H)
1 decennium geledenHaha, dat is mn ava op Twitter