Hoofdstuk 32

1 okober
22h02
Harry en Louis hadden nog lang staan huilen en knuffelen,maar het werd toch wel tijd dat Louis naar binnen ging,en dat Harry richting thuis vertrok.
Harry stapte in zijn auto nog na genietend van de blijdschap dat hij zo'n goede vrienden had.
Zo'n vriendschap zou niemand ooit kunnen breken.
Harry kwam thuis,parkeerde de auto en vertrok richting zijn kamer.
Er was niemand thuis dus hoefde hij ook het hele verhaal niet te doen,daar was hij best blij om.
Zijn ouders waren een avondje uit eten dus ze zouden vannacht wel weer thuis komen.
Harry kleedde zich uit en kroop in zijn warme bed.
Wat was hij blij dat deze nachtmerrie voorbij was.

2 oktober
2h38 ('s nachts)
Een luid geschreeuw overspoelde het huis.
Het kwam uit Harry's kamer.
Zijn ouders waren intussen thuisgekomen en lagen ook al in bed.
Anne schrok wakker en knipte haar nachtlampje aan.
Ze maakte haar man wakker en rende naar Harry's kamer.
Ze opende de deur en daar trof ze haar zoon woelend en roepend in bed aan.
Ze ging op haar knieën zitten voor zijn bed,wreef over zijn rug en haalde haar handen door zijn krullend haar.
Hij werd wakker.Helemaal buiten adem.
"Harry baby,wat is er?"Vroeg zijn moeder bezorgd.
Ondertussen was zijn stiefvader ook de kamer in gekomen.
Hij stond er ook maar wat hulpeloos bij.
Het gebeurde ook niet elke dag dat je 18-jarige stiefzoon schreeuwend in zijn bed lag.
"Mijn beste vriend is dood!!"Riep Harry luidkeels en hij begon weer te brullen.
"Maar schatje,het was toch je vriend niet meer?"Vroeg Anne.
Ze vond het niet echt makkelijk om haar zoon zo te zien.
Hij begon weer te schreeuwen en de tranen stroomden over zijn wangen.
Hij draaide zich om en trok de lakens over zich heen.
Anne wist echt niet wat ze moest doen,zo had ze Harry nog nooit gezien.
"Laat hem even,morgen komt het vast wel goed.Dit was een moeilijke dag voor hem."Zei Harry's stiefvader.
Anne knikte gewillig,verliet de kamer en deed de deur achter zich dicht.
Ze ging weer terug naar bed,maar de hele nacht hoorde ze haar zoon schreeuwen en huilen.
Uiteindelijk viel ze toch in slaap.

2 oktober
8h36
Anne en Robin werden wakker.
Alhoewel,ze hadden niet echt geslapen.
Als ze deze nacht een half uurtje geslapen hadden was het veel.
Hun zoon had de hele nacht liggen schreeuwen en roepen.
Ze wisten echt niet wat te doen.
Anne besloot dan maar om naar beneden te gaan en een ontbijtje te maken voor Harry.
Eitjes met spek en een paar geroosterde boterhammen,dat vond Harry heerlijk.
Toen ze klaar was ging ze naar Harry's kamer en klopte aan.
Omdat ze geen antwoord kreeg,ging ze maar gewoon naar binnen.
"Harry?Ik heb een ontbijtje voor je gemaakt,spek en eieren,dat lust je toch graag?"Zei ze lief.
Geen reactie.
"Ik zet het op je bureau ok?"Probeerde ze weer.
Een korte knik liet uitschijnen dat hij haar gehoord had.

Na 2 uurtjes besloot Anne om nog eens te gaan kijken hoe het met Harry gesteld was.
Maar nog steeds geen verandering in de situatie.Haar zoon lag nog altijd in bed met de lakens strak over zich heen getrokken,en aan het huilen was er nog geen einde gekomen.
Toen Anne terug beneden kwam zei Robin (Harry's stiefvader) :"Anders moet je zijn vrienden eens bellen?Misschien kunnen zij hem opbeuren?Ik ben er zeker van dat het lukt."
Anne vond het een goed idee dus deed ze wat haar man zei.
Ze belde één voor één de jongens en ze stemden allemaal in.
Na een kwartiertje stonden de 4 jongens in haar woonkamer.

__________________________________________________________________________________________________________________
Zo,morgen weer een stukje.
Ik wil nog een keer zeggen dat ik reacties en kudo's echt apprecieer,want ik blijf maar verder schrijven.
Maar ik wil eigenlijk weten of jullie mijn story nog boeiend vinden,want als jullie mij niks zeggen kan ik het niet weten hé!
Ik hoop echt dat het niet te saai word
Veeeeeel kusjes
MissMalikXx