Epiloog.
Zayn Malik POV
De jongens waren ergens wel blij met mijn keuze om haar te vergeten. Natuurlijk vonden ze het erg, maar ze waren blij met mijn keuze. Ik denk dat ze het een beetje beu waren dat ik altijd slechtgezind rondliep als er weer een ruzie was tussen mij en Stephanie. Ik was al blij dat ze mijn keuze respecteerden. Het mocht dan wel mijn leven zijn, zij zouden toch altijd een invloed hebben in mijn leven. Alhoewel dit wel te verwachten was dat ze het zouden respecteren, maar toch...
Het verbaasde mij dat ik geen enkele traan meer om haar gelaten heb. Toen ik thuis kwam heb ik haar meteen verwijdert op facebook, twitter, skype en ga zo maar door. Ook haar nummer heb ik geblokkeerd. Ik zou haar niet kunnen vergeten als ze contact met mij wilde opnemen.
Doordat ik haar overal verwijdert en geblokkeerd had, heb ik dan ook enkele maanden niets meer van haar gehoord. Tot vandaag, toen ik tussen mijn fanmail een mooi handschrift zag dat ik vrijwel meteen herkende. Ik opende de brief en ja hoor, het was hààr handschrift.
Lieve Zayn,
Hey Zayn,
Zayn,
Ik weet dat je geen contact meer met mij wil, en dat begrijp ik.
Dit is dan ook de laatste keer dat je iets van mij zal horen.
Ik heb namelijk toestemming gekregen om te gaan studeren in Amerika, dus mij zul je hier in de buurt ook niet meer tegen het lijf lopen.
Ik heb je hard gekwets, en dat spijt me ook, heel hard zelfs.
Waarschijnlijk geloof je mij niet, maar toch is het zo. Ik heb de laatste maanden heel veel nagedacht over wat er gebeurt is en misschien is het inderdaad het beste als we elkaar niet meer spreken.
Ik heb je pijn gedaan, je hart gebroken, en dat zal mij ook voor de rest van mijn leven pijn doen.
Daarom dat ik deze brief stuur.
Dit was gewoon een brief om te zeggen dat het me écht spijt, en ik hoop dat je ooit mijn excuses zal accepteren.
Dit was eigenlijk een beetje wat ik wilde zeggen...
Nog veel geluk met One Direction, en hopelijk zal je een leuk, mooi meisje vinden dat je wel verdient.
Ik zal je nooit vergeten.
I love you
Groetjes Stephanie
Ooit, op een dag, zal ik haar excuses kunnen accepteren. Maar dat is nu nog niet. Voor nu blijft ze gewoon het meisje dat mijn hart tweemaal had gebroken.
Eerst en vooral wil ik mijn abo's bedanken voor het volgen van mijn story!
En bedankt voor alle kudo's en leuke reacties die mij motiveerden om verder te schrijven!
Ik wilde namelijk deze story al veel eerder stoppen zonder hem af te maken, omdat ik niet echt tevreden ben met mijn verhaal...
Ik weet ook nog niet of deze story hier zal blijven staan, het kan zijn dat ik hem na een tijdje gewoon deactiveer...
Anyways, ik hoop dat jullie het toch een beetje leuk vonden!
xo Daisy
Reageer (1)
Mooi einde
xx
1 decennium geleden