OO3

Ik kan het niet geloven.. Ik voel mijn schouder nat worden van Eva's tranen en zelf doe ik mijn best om niet ook in tranen uit te barsten. Ik heb zelf een jaar daar gewoond, vanwege mijn ouders, die in buitenland zaten. Toen was ik nog maar vijf en noemde ik hun papa en mama, wat ze alles behalve vervelend vonden.
'Dat meen je niet.. Hoe, wat.. HUH?' ik begrijp er helemaal niks meer van. Eva laat me los en ik zie de tranen op haar wangen wat me raakt, diep van binnen. 'Ik, sorry..' ze kijkt naar het warme zand onder onze voeten. 'Niks te sorry, het is jouw fout niet. Wil je erover praten Eef?' vraag ik voorzichtig. 'Misschien ander keertje.. Ik moet nu werken.' ik geef Eva een knuffel, 'Ik ben er altijd lieverd, altijd.'
Ik zwaai naar haar en dan stapt ze op de fiets. Ik slaak een zucht en wil mijn fiets ook pakken, maar ik bedenk me meteen om nog even een rondje te lopen. Ik keer me om en loop richting de rotsen verderop. Ik haal mijn Iphone uit mijn zak en ontgrendel, één nieuw bericht.
Werk: Hoi Madison, kun je morgen rond twee uur een uurtje voor Alice invallen? We hebben personeel nodig en Alice is ziek, Gr. Shitt, nee he.. Snel typ ik terug. Zal er zijn, See ya x Eigenlijk wil ik niet, maar het is maar een uurtje..
Ik wil net gaan zitten als ik gitaar hoor, en stemmen.. 'Today, is gonna be the day that they're gonna throw it back to you.. By now you should've somehow realized what you gotta to do..' Ik twijfel niet langer en loop op het geluid af. Nu ben ik zo dichtbiji.. ik moet erheen maar kan natuurlijk niet zomaar binnenvallen.. I said maybe.. you're gonna be the one that saves me. And after all.. You're my Wonderwall.' ik ken het liedje, hij staat op mijn Iphone.
Ik twijfel, moet ik erheen gaan? Ik hoef maar over de rotsen heen te klimmen en ik ben er..

Jullie weten door de link waarschijnlijk al wie het zijn ;d
maar misschien schrijf ik zo nog een stukje!