Its my real live [Hoofdstuk 2]

Hoofdstuk 2
(Het vervolg)

[ Real live modus ]

Er gaat opnieuw een schok door me heen.
Ik zet de kraan aan en plens het water in mijn gezicht, best koud maar het doet me wel goed.
Ik droog mijn gezicht ruig af, en mijn make-up is ondertussen ook al helemaal uitgelopen.
Ik loop naar mijn slaapkamer en doe de deur met een klap achter me dicht, het dreunt pijnlijk in mijn hoofd.
Ik ga op mijn bed zitten en bedenk wat ik doe, en probeer me te herinneren wat er gebeurd zou kunnen zijn, maar ik weet alleen nog, dat ik samen met Dylan naar het winkelcentrum ben geweest, met de tram.
Ik loop naar het raam toe en zet hem open, ik kijk in de verte, de zon schijnt, maar het waait wel. Het is herfst ja. Ik steek mijn hoofd uit het raam en laat mijn haar even door de wind uitwaaien, het is niet zo warm als ik dacht! Er gaan weer even rillingen over mijn lichaam heen.
Ik sluit het raam en ga weer op bed zitten.
Even geniet ik van de stilte, het enige dat ik hoor is het na tikken van mijn schelpenketting die voor het raam hangt.
Laat ik maar naar beneden gaan.
Ik loop de trap af, en wordt een tikje duizelig.
Ik hou me stevig vast aan de trapleuning.
Na twee trappen af ben ik beneden, ik loop de woonkamer in en ik vind het maar raar, er is niemand, helemaal niemand.
Hoe laat is het?
Ik loop naar de keuken en kijk op de klok, het is 16.00 uur.
Maar welke dag zou het dan zijn, ik zou het niet weten. Ik loop naar de kast, pak een glas en vul het met wat sinaasappelsap.
Ik ga aan de keukentafel zitten, en dan zie ik dat er een briefje ligt:

'Hallo lieverd, ik hoop dat je al wakker bent, ik ben even in de salon aan het kijken en daarna even boodschappen doen. Liefs, mama'

Ik snap er nog steeds niets van, wat is er dan?
Waarom ben ik niet gewoon op school, op zo'n donderdagmiddag?
Misschien moet ik me maar geen zorgen maken,
ik mis Dylan.

Ineens hoor ik getik, ik ben op mijn hoeden.
Oh nee, het was alleen het getik van de koelkast.
Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank liggen, en zet de tv aan.
Het geluid van de tv bonkt in mijn hoofd, misschien moet ik het iets zachter zetten.
Ik merk dat ik best moe ben, mijn ogen vallen bijna dicht, en ik val in slaap.

[ Dreammodus ]

Het is zomer en ik zit aan het strand.
Het water golft bijna tot aan mijn voeten, maar het kleffe zand is erg lekker warm.
Ik hoor dat er wat in mijn oor gefluisterd wordt: 'Zullen we een ijsje halen?'
Ik kijk naast me, het is Dylan!
'Nee, ik hoef niet' Zeg ik terug.
'Oke lieverd, dan blijven we gewoon even zitten'.
'Ja laten we dat doen'.
Dylan slaat een arm om me heen en kust me voorzichtig in mijn nek, hij weet dat ik dat lekker vind.
Voorzichtig doet ie alsof hij een paar hapjes neemt.
Ik zucht zachtjes, en geniet ervan.
Hij slaat nu ook zijn andere arm voorzichtig om me heen, op mijn borsthoogte, dat zal hij wel expres doen, maar ik vind het niet erg hoor.
Hij gaat steeds dichterbij mijn mond zoenen, en ik zoen terug, hij raakt mijn lippen, we openen allebei onze mond, en ik voel zijn tong.
Het is goddelijk.
Hij gaat boven mij hangen, zodat ik ga liggen. Hij ligt nu ongeveer op mij, oh ik hou van hem!
Hij glijd met zijn handen ongeveer over de zijkant van mijn borst, hij streelt me even en zijn handen glijden naar mijn rug, hij peutert aan de knoopjes van mijn bikini topje, maar ik hoop wel dat ie het aan laat.
Ineens hoor ik mensen gillen, en roepen.
Ik hoor het harde geluid van de zee, en stiekem kijk ik even voor en naast me, ik zie gillend mensen wegrennen, maar Dylan hangt nog boven me.
Nu zie ik pas, dat er reuze golven aan komen, er komt een grote schaduw over ons heen!
Nog niet zo snel ik het kon beseffen is Dylan verdwenen.
Plotseling ben ik alleen in zee.
Het verdriet dat me te binnen schiet, is vreselijk.
Echt afschuwelijk!

[ Real live modus ]

Ik schrik weer wakker.
Brr!
Dat gevoel, dat afschuwelijke gevoel.
Dat gevoel dat ik ook had, toen ik op het nieuws zag dat mijn vader verongelukt was in de trein, dat gevoel! Vreselijk!
Maar het begin, wat echt heel mooi.
Ik zet de tv uit en ga rechtop zitten.
Ik zucht diep en sluit eventjes mijn ogen, weer opnieuw krijg ik beeld van die droom.
Ik hoor de sleutel in het slot gaan.