What’s the pain?

Keeve komt op mijn kamer en zegt dat het etenstijd is. Dat het eigenlijk nu al etenstijd is. Het lijkt nog heel vroeg, zou wel aan mij liggen. Ik loop met haar mee naar de keuken waar iedereen al zit. Het is nu wel rustiger geworden zonder Genimi Storm, nu zie je Diam ook niet meer rondrennen door de keuken met Reize er achteraan. Aan het humeur te zien zie ik dat ze het jammer vinden, dat ze weg zijn want zelfs Burn is er stil van geworden die normaal wel door de keuken zit te schreeuwen. Ook zie ik dat sommigen me haten doordat ik Genimi Storm heb verbannen. Eigenlijk had Hiroto dat moeten doen, hij is de captain niet ik. ik moet altijd het vuile werk opknappen wat hij eigenlijk moet doen. Ze kijken mij chagrijnig aan dus schuif ik van tafel af, hier heb ik dus geen zin! ‘Ulvida, je kom blijf hier we gaan eten’ zegt Hiroto. ‘ga maar eten zonder mij’ zeg ik en loop naar buiten. Ik ga wat rond lopen. Voor als ik me nou eens verveel neem ik een voetbal mee. Ik wil net weggaan of wordt tegen gehouden, ik kijk om en zie Hiroto staan. ‘ik ga mee’ zegt hij lachend. Echt waar, hij denkt dat ik gewoon wil voetballen voor de lol. Ik kijk hem strak aan, ‘waarom?’ zeg ik en wacht niet op een antwoord. ‘om dat ik me schuldig voel, ik had Genimi Storm moeten laten verbannen, nu zijn ze boos op jouw’ zegt Hij. Ik zucht, ik kijk om en zie dat hij niet van gedachten veranderd. Eigenlijk heb ik ook geen zin om tegen hem te kibbelen, dat loopt nooit goed uit. Ik loop naar het bosje achter de achtertuin nog steeds volgt Hiroto mij. Ik begin op eens te lachen en sta stil, hij komt naast me staan ‘wat is er’ vraagt hij, ‘oh niks hoor’ zeg ik met een lach op me gezicht. Ik loop weer verder tot ik Burn hoor schreeuwen, ‘Burn hou je bek dicht’ schreeuw ik kwaad en het is weer stil. Ik loop weer verder het bos in naar een vervallen huisje. Hier speelden we vroeger altijd in, maar nu mag je er niet meer in omdat die op instorten staat. ‘heey, Ulvida daar mag je niet meer in’ zegt Hiroto en probeert me tegen te houden. Ik kijk hem aan en zie in zijn ogen dat hij het meent, hij wil niet dat ik erin ga. ik probeer langs hem heen te gaan maar het lukt me niet, echt waar, soms is hij echt zo koppig. ‘ik wil naar binnen, even rond kijken’ zeg ik en ik probeer weer langs hem heen te komen, maar het lukt alweer niet. Ik kijk hem boos aan, maar zelfs dat werkt niet. Ik zou niet weten wat ik moet doen dus geef ik het op. Ik gooi de bal op de grond en ren er snel achteraan, hij weet wat ik wil en rent me achterna. Hij probeert de bal af te pakken maar het lukt hem niet, ik kijk achterom en zie dat hij een lach op zijn gezicht krijgt ‘je bent beter geworden’ ‘normaal ben ik beter’ zegt hij erachteraan. ‘nou, niet overdrijven’. Ik sta stil en probeer langs hem heen te komen en het lukt ook nog. Ik zie in de verte de basis al en ren nog harder, ik wil eerder weer zijn als hem tot ik opeens een paar steken achter elkaar in mijn been krijg. Ik negeer het en ren verder tot het nog meer pijn doet. Het lijkt net of mijn been slaapt, het prikt als ik loop, en ook als ik niet loop. Ik word nu toch wel een beetje bezorgt dus ik kijk naar mijn been en zie dat de spier een beetje uitsteekt. Dat is het dus, ach ja Vader kan er thuis wel naar kijk, ik hoef nog maar een paar meter! Hiroto komt naast me staan en pakt de bal af, niet wetend dat ik last heb van mijn been. Hij rent door tot hij merkt dat ik niet achter hem aan ren, maar loop. Bij de basis aangekomen loop ik meteen door naar Vader gelukkig is hij nergens mee bezig anders mag je hem niet storen. ‘Vader’ zeg ik met een pijnlijk gezicht en hij merkt het al. ‘je hebt langs van je spieren’ vraagt hij. ‘euhm, ja, zoiets ja’ zeg ik. ‘kom maar even zitten dan, ik kijk wel even’ zegt hij. Ik ga zitten en hij bekijkt hoe de spier eruit steekt. ‘ik denk dat het komt omdat je allang niet meer een spierversterker hebt gehad’ zeg hij. ‘als je een bepaald aantal ingenomen hebt, gaat het vanzelf over’ zegt hij gerustellend. Ik ben er niet echt gerust gesteld van maar het kan wel overgaan.